Zarazić się nią jest naprawdę łatwo. Wystarczy kontakt z zarodnikami chorobotwórczych grzybów, a te spotykamy niemal wszędzie: w sierści zwierząt, na dywanie, w meblach, glebie, zbiornikach wodnych, a także na skórze i błonach śluzowych innych ludzi. By zarodniki grzybów mogły się rozwijać, muszą mieć ku temu sprzyjające warunki. Lubią w miarę wysoką temperaturę, dużą wilgotność i ograniczony dostęp światła, dlatego na ludzkim ciele grzyby tak chętnie atakują stopy, paznokcie czy pachwiny. Przy obniżonej odporności organizmu, wnikają nawet do płuc. Grzybica nie tylko powoduje dyskomfort z powodu dużego ryzyka zakażenia otoczenia i nieestetycznych zmian, ale może prowadzić nawet do całkowitego zniszczenia chorych narządów.
Najczęstsze objawy
W przypadku grzybic skóry, w tym pachwin, najczęstsze objawy to: świąd, łuszczenie się skóry, miejscowe zaczerwienie. Z czasem między palcami dochodzi do powstania drobnych szczelin, sączenia i odwarstwiania się płatów zmacerowanego, czyli charakterystycznie pomarszczonego w wyniku działania wilgoci, naskórka. Na podeszwie stopy zwykle wysiewają się liczne, drobne pęcherzyki wypełnione przeźroczystym płynem. Jeśli twój naskórek na stopie nadmiernie rogowacieje, to również może być grzybica.
Częstym powikłaniem przewlekłej grzybicy stóp jest grzybica paznokci. Zmiany chorobowe zaczynają się od wolnego brzegu płytki paznokciowej i postępują w dół. Na początku przypominają białawo-żółte smugi w obrębie paznokcia. Z czasem cała płytka matowieje, ulega zgrubieniu, rozwarstwia się i kruszy.
Leczenie
Teoretycznie można je przeprowadzić samodzielnie. W aptece, bez recepty, dostępne są kremy, maści, zasypki czy środki w aerozolu, pomocne w leczeniu grzybicy. W praktyce jednak zmiany na skórze, które są rozległe, bądź powstały dawno temu, może wyleczyć tylko dermatolog. Na podstawie badania mykologicznego dobierze właściwe leczenie. Badanie polega na pobraniu fragmentu zmienionej chorobowo skóry i, w zależności od potrzeb, obejrzeniu go pod mikroskopem lub wykonaniu posiewu. Wiedząc, z jakim grzybem mamy do czynienia, można zastosować środek, na który jest on wrażliwy, we właściwej dawce. Samodzielne stosowanie preparatów przeciwgrzybiczych grozi lekoopornością, co w przyszłości znacznie utrudnia pracę lekarza.
W leczeniu grzybicy stosuje się nie tylko środki do użytku zewnętrznego (maści, kremy, itp.), ale także preparaty doustne. Są szczególnie polecane przy najtrudniejszej w leczeniu grzybicy paznokci (terapia jest skomplikowana w związku z powolnym wzrostem paznokcia i z słabym dostępem leków miejscowych do źródła infekcji). Jeśli grzybica paznokci jest bardzo zaawansowana czasem stosuje się rozpuszczanie płytki paznokciowej, jej borowanie, specjalne lakiery, a nawet chirurgiczne usuwanie płytek. By do tego nie dopuścić, warto chorobie zapobiegać.
Profilaktyka?
Grzybicą łatwo się zarazić, a zapobieganie to nic nadzwyczajnego. Niezwykle istotne jest przestrzeganie kilku prostych zasad, które mogą znacznie ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby:
- zawsze korzystaj ze swojego ręcznika. Pierz go często, nie pożyczaj nikomu i zabieraj na wyjazdy. W miejscach publicznych korzystaj jedynie z ręczników papierowych,
- miej własne nożyczki lub cążki do paznokci,
- systematycznie obcinaj paznokcie u nóg na wprost, u rąk na okrągło. Źle wykonany manicure lub pedicure to częsta przyczyna ataku grzybów,
- pod prysznic, na basen czy inne kąpielisko, zabieraj zawsze klapki,
- po wizycie na publicznym kąpielisku weź prysznic, a następnie już suche stopy spryskaj preparatem przeciwgrzybiczym w aerozolu,
- starannie płucz i odkażaj wannę po każdym użyciu,
- nie zapomnij wytrzeć dokładnie skóry po kąpieli, w tym fałdów między palcami,
- unikaj obuwia, które nie przepuszcza powietrza,
- wyrzuć skarpetki ze sztucznych tworzyw: postaw na bawełnę i frotte,
- jeśli twoje stopy nadmiernie się pocą, myj często nogi i stosuj zasypki przeciwpotowe.
