Posiłek gracze powinni zjeść 3 do 4 godzin przed meczem. Podczas ćwiczeń i meczu powinni uzupełniać odpowiednią ilość płynów.
Przed rozpoczęciem gry należy przeprowadzić rozgrzewkę, która powinna trwać około 5 do 10 minut. Może składać się z biegania, skłonów, podskoków oraz pompek. Rozciąganie łydek, pleców i ramion powinno odbyć się na koniec.
Buty powinny być dobrze dopasowane, muszą utrzymywać nogę i nie ślizgać się. Bawełniane skarpety powinny wchłaniać pot i dodatkowo utrzymywać nogę.
Nakolanniki lub ochraniacze na kostki są używane przez zawodników, aby zapobiec urazom i otarciom.
Nie powinno się nosić biżuterii, zegarków oraz żuć gumy podczas gry.
Tablice i linie boiska nie powinny być zbyt blisko ścian, trybun itd. Bramki i ściany za koszami powinny być osłonięte materacami.
Najczęstsze urazy
Nadwyrężenie jest spowodowane nadmiernym treningiem. Jego objawem jest stan zapalny który najczęściej dotyczy Ścięgna rzepki (charakteryzuje się bólem poniżej kolana) oraz ścięgna Achillesa (ból z tyłu podudzia). Czasami ścięgno Achillesa może ulec zerwaniu. Noga wymaga wtedy unieruchomienia gipsem a w poważniejszych wypadkach konieczne jest zeszycie ścięgna operacyjnie.
Nadwerężenie ścięgna mięśni ramion . Zapalenia tych ścięgien i towarzyszący ból mogą się pojawić przy powtarzaniu rzutów piłki zza głowy.
Wybite palce . Powstaje w czasie bezpośredniego urazu a jego ciężkość jest zróżnicowana od lekkich uszkodzeń więzadeł do złamania kości palców włącznie. W leczeniu stosuje się szyny usztywniające.
Naciągnięcie lub naderwanie mięśnia Dotyczy często dużych mięśni nóg. Rozgrzewka i ćwiczenia rozciągające uda, łydki przed grą mogą zapobiec naderwaniu mięśni.
Skręcenia kostki (stawu skokowego) . Uraz ten pojawia się przy złym ustawieniu stopy, np. w chwili lądowania z wyskoku. Podczas urazu więzadła łączące kości i utrzymujące kostkę są naciągane i rozrywane. Więzadła mogą zostać naderwane częściowo lub całkowicie. Leczenie polega na unieruchomieniu stawu, tak aby więzadła się zrosły. Ważne jest by nie za wcześnie zdjąć gips ponieważ niepełne zrośnięcie się więzadeł może powodować niestabilność stawu. Po zagojeniu wykonuje się zabiegi rehabilitacyjne i ćwiczenia wzmacniające mięśnie, wspomagające utrzymanie kostki. Jeżeli mięśnie i więzadła nie są wystarczająco mocne, aby zapobiec kolejnemu uszkodzeniu, stosuje się zabieg operacyjny. Można stosować również stabilizatory stawu skokowego.
Skręcenie stawu kolanowego polega na rozdarciu więzadeł lub torebki stawowej. Leczenie polega na unieruchomieniu, następnie rehabilitacji, ćwiczeniach rozciągających i wzmacniających mięśnie w celu utrzymania kolana. Podczas skręcenia kolana może dojść do uszkodzenia łąkotek stawowych. Leczeniu polega na operacyjnej naprawie lub usunięciu łąkotki.
Zwichnięcie stawu kolanowego polega na całkowitym zerwaniu więzadeł, które utrzymują kolano. Przednie więzadło krzyżowe jest najczęściej uszkadzanym więzadłem, spełnia ono rolę stabilizującą. Po unieruchomieniu wymagana jest rehabilitacja i ćwiczeń wzmacniających mięśnie ud oraz noszenia opasek na kolanie. Silne mięśnie ud dają stabilność kolanu z zerwanym więzadłem krzyżowym.
