Hipokryta - kim jest taki człowiek?

Słowo hipokryta wywodzi się od greckiego terminu oznaczającego udawanie - "hypokrirs". Udawanie to właśnie kwintesencja hipokryzji - osoba, którą można nazwać hipokrytą mówi i robi co innego, jej zachowanie przeczy temu, jakie głosi przekonania.

Hipokryta przede wszystkim sam nie stosuje się do zasad, które głosi i według których ocenia inne osoby i ich postępowanie. Poza tym, hipokryzja często wiąże się z niestałością poglądów. Hipokryta łatwo zmienia swoje zdanie i dostosowuje je do danej sytuacji. Taka osoba bardzo często mówi to, co chciałby usłyszeć jego odbiorca oraz dostosowuje swoje poglądy do panującej sytuacji i swojego zachowania. Hipokryta chce być lubiany i poważany przez wszystkie osoby w swoim otoczeniu. Chce być również uznawany za osobę godną zaufania, szlachetną i sympatyczną.

Hipokryzja – jakie są jej oznaki?

Charakterystycznym zachowaniem dla hipokryty jest to, że najpierw głosi on jakieś poglądy i ustala zasady, a następnie sam je łamie. Co więcej, taka osoba zaprzecza, że łamie ustalone zasady, przez co stawia się powyżej innych osób i przedstawia sama siebie jako nieomylną i cnotliwą, natomiast innym wytyka błędy oraz łamanie zasad. Hipokryta często mówi, że robi i uważa co innego, a jego czyny (oczywiście, gdy nikt go nie obserwuje) świadczą o czymś przeciwnym.

Według badań, które przeprowadzono na Uniwersytecie w Yale to właśnie fakt, że hipokryta niesłusznie przedstawia siebie w lepszym świetle najbardziej nas denerwuje i to właśnie za to nie lubimy hipokryzji. Podczas badań, grupie kontrolnej przedstawiono osobę, która w miejscu pracy przedstawiała siebie jako osobę bardzo dbającą o środowisko. Osoba ta pilnowała, aby w pracy wyłączane były niepotrzebne światła, oszczędzała energię oraz nie marnowała papieru, jednak w swoim domu zachowywała się całkowicie inaczej. Co ciekawe, grupa kontrolna potępiła tę osobę najbardziej za jej dwulicowość, a nie za nieekologiczne zachowania.

Hipokryta to często osoba, która nie potrafi przyznać się do winy, a nawet jeżeli zostanie przyłapany na tym, że mija się z prawdą nie przyzna się do tego. Hipokryta nie przyzna się również do swojej niewiedzy, nawet jeżeli ktoś ją udowodni. Co więcej, gdy ktoś odkryje sprzeczności w postępowaniu hipokryty ten będzie znajdował argumenty i wymyślał kolejne usprawiedliwienia swojego zachowania. Nawet w takich sytuacjach hipokryta nie stara się naprawić swojego postępowania, a osobę, która podważa jego opinię traktuje protekcjonalnie. W rozmowie z taką osobą można poczuć się jak ktoś głupszy, mniej doświadczony i postępujący mniej racjonalnie.

Oprócz tego, że hipokryta nie przestrzega zasad, które głosi, bardzo często krytykuje on inne osoby i poucza je odnośnie tych zasad. Zdarza się, że taka osoba ocenia innych za to, że żyją w określony sposób albo postępują w taki, a nie inny sposób, a w rzeczywistości sama postępuje w dokładnie tak samo. Co ważne, w takich sytuacjach hipokrycie nie chodzi o to, żeby kogoś zdenerwować albo oczernić, ale żeby przedstawić siebie jako kogoś lepszego.

Kolejną cechą hipokryty jest to, że lubi on wiedzieć wszystko o wszystkich. Interesuje się on tym, co słychać u wszystkich jego współpracowników oraz członków rodziny, nawet tej dalszej. Ponadto, taka osoba chętnie komentuje wydarzenia oraz zmiany, jakie zachodzą w czyimś życiu, przy czym nie pozostaje bezstronna, ale jasno wyraża swoją opinię. Wydarzenia z przeszłości hipokryta chętnie zapamiętuje i wykorzystuje w przyszłości jako argument w rozmowie.

Hipokryzja – jakie są korzyści z takiej postawy?

Wydaje się, że bycie hipokrytą jest niewygodne, ponieważ stale jest się narażonym na krytykę i trzeba uważać na to, co się mówi. W rzeczywistości jest przeciwnie. Wiele osób przybiera taką postawę, ponieważ tak jest im po prostu wygodnie - potrafią dostosować swoje zdanie do zdania rozmówcy, dzięki czemu nie narażają się na krytykę, a dodatkowo zyskują sympatię innych osób. Przez to, że nie daje się wciągnąć w konfrontację, ale jednocześnie nie hamuje się przed głoszeniem swoich cnotliwych poglądów, jest osobą poważaną i szanowaną w towarzystwie. Taka osoba może być również doceniana przez przełożonych, ponieważ praktycznie nie ma swojego zdania, zawsze się zgadza i nie jest konfliktowa. Nie docenią tego jednak szefowie, którzy poszukują pracowników, którzy są kreatywni, chętnie podejmują inicjatywę i mają własne zdanie.

Zobacz wideo
Więcej o: