W zale¿no¶ci od przyczyny ma³op³ytkowo¶ci:
- wybroczyny krwotoczne na skórze, czêsto na koñczynach dolnych (w odró¿nieniu od hemofilii brak wylewów do miê¶ni i stawów)
- krwawienia z b³on ¶luzowych (nosa, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, narz±dów rodnych)
- nadmierne krwawienia po operacjach
- gor±czka (w przypadku ma³op³ytkowo¶ci zwi±zanej z infekcj±, np. w toczniu rumieniowatym )
- powiêkszona ¶ledziona (w ma³op³ytkowo¶ci wtórnej)
- paj±czkowate naczyniaki
- zaczerwienienie d³oni
Uszkodzenie szpiku przez leki (np. cytostatyki), substancje chemiczne (np. benzen) i zaka¿enia (np. HIV, wirus zapalenia w±troby typu C ); wypieranie prawid³owych komórek szpiku przez komórki bia³aczkowe, ch³oniakowe albo zw³óknienie szpiku; niszczenie p³ytek przez w³asne przeciwcia³a organizmu; niszczenie p³ytek przez powiêkszon± ¶ledzionê oraz sztuczne zastawki serca (uszkodzenia mechaniczne).
Wzrasta u osób nara¿onych na czynniki powoduj±ce uszkodzenie szpiku i zaka¿enia wirusowe.
W badaniach krwi stwierdza siê zmniejszon± liczbê p³ytek (poni¿ej 140 tys./mm3). Przed³u¿ony jest czas krwawienia przy prawid³owym czasie krzepniêcia (odwrotnie ni¿ w hemofilii). Lekarz mo¿e te¿ zleciæ badanie szpiku kostnego.
W zale¿no¶ci od przyczyn i stopnia ciê¿ko¶ci choroby stosuje siê najczê¶ciej:
- kortykosteroidy
- immunoglobuliny
- przetaczanie krwi
- usuniêcie ¶ledziony.