Objawy
- niespójność w sferze myślenia, emocji, czynności poznawczych i aktywności (m.in. zaburzenia toku myślenia, przeskakiwanie z tematu na temat)
- autyzm (życie światem własnych przeżyć)
- niedostosowanie i zaburzenia kontaktu z ludźmi
- objawy twórcze (omamy, urojenia)
- zaburzenia funkcjonowania społecznego, np. nieradzenie sobie w pracy
- dziwaczność zachowania, np. chory przestaje o siebie dbać, jest nienaturalnie podniecony, niestosownie ubrany, przybiera dziwne pozycje
- utrata sensu życia, chęci do działania
Przyczyny
Nie są znane. Jako najbardziej rozpowszechnione uważa się zmiany biologiczne, np. wyjątkową podatność mózgu przyszłego chorego na stresy i urazy psychiczne. Naukowcy wskazują też na powikłania w okresie życia płodowego oraz okołoporodowe. Ważne są też czynniki dziedziczne - to jedna z nielicznych chorób psychicznych, w której udowodniono wpływ genów.
Ryzyko zachorowania
Wzrasta, jeśli choroba występuje u kogoś z najbliższej rodziny.
Diagnostyka
Wywiad psychiatryczny; ocena aktualnego stanu zdrowia; występowanie w ciągu miesiąca charakterystycznych objawów, stwierdzenie w okresie poprzedzającym pojawienie się choroby (6 miesięcy przed wystąpieniem objawów) pogorszenia funkcjonowania społecznego, np. narastające ciągle trudności w pracy.
Powikłania
Upośledzenie funkcjonowania zawodowego i społecznego. Ryzyko popełnienia samobójstwa .
Leczenie
Leki neuroleptyczne klasyczne (np. chlorpromazyna, haloperidol, flufenazyna, perfenazyna, klopen- tyksol, perazyna itp.); leki neuroleptyczne atypowe (np. klozapina, olanzapina, sulpiryd, amisulpiryd, risperydon); rehabilitacja i terapia środowiskowa.
Czytaj także: Depresja u mężczyzn - poczucie męskości wystawione na próbę?
