Często towarzyszy temu obawa przed publicznym upokorzeniem. Ludzie zmagający się z tym problemem boją się wyjścia do sklepu, unikają miejsc publicznych i samotnego podróżowania. Objawami towarzyszącymi są częsta depresja, nerwica natręctw oraz lęki napadowe. Agorafobia jest najczęściej diagnozowanym rodzajem fobii. Przeważnie schorzenie to dotyka osoby we wczesnym okresie dorosłości.
U osób cierpiących na to schorzenie pojawia się paniczny lęk przed znalezieniem się w otwartej przestrzeni, w miejscu publicznym. Osoby te zaczynają popadać w panikę, zwiększa się tętno, pojawia się szybsze bicie serce. U chorych występuje także pocenie się, duszność, suchość w ustach, drżenie, zawroty głowy, uderzenia gorąca lub zimna, oddech jest szybszy i głęboki, mogą wystąpić również bóle w klatce piersiowej.
Agorafobia - objawy
Objawy te zazwyczaj nie są groźne dla zdrowia i nie powinny być przyczyną żadnych powikłań, jednak dla osób cierpiących na choroby układu krążenia mogą być niebezpieczne dla życia.
O agorafobii mówimy gdy:
- lęk występuje w sytuacjach w których chory obawia się braku uzyskania pomocy ze strony innych ludzi w przypadku np. utraty przytomności lub napadu paniki
- pacjent unika otwartych pomieszczeń, samotnego podróżowania
- lęk lub niepokój nie są skutkiem innych współistniejących schorzeń
Większość wymienionych objawów przypomina inne choroby układu krążenia lub oddechowego, co w sytuacji stresowej pogłębia napady paniki.
Agorafobia - leczenie
W przypadku zaburzeń związanych z fobią, leczenie farmakologiczne jest pomocnicze. Leczenie powinno opierać się na psychoterapii opartej na odwrażliwianiu chorego. Najważniejsza jest terapia behawioralno-poznawcza, która wykorzystuje technikę stopniowego radzenia sobie z problemem. Pod kontrolą terapeuty osoby cierpiące na agorafobię stopniowo są wystawiane na budzące w nich lęk sytuacje, pomagając w ten sposób oswoić ich z problemem.
Osoby cierpiące na agorafobię zazwyczaj boją się objawów które wystąpią u nich w otwartych przestrzeniach np. podwyższonego tętna. Zadaniem terapii psychologicznej jest pokazanie osobie chorej, że takie symptomy mogą wystąpić również w innych sytuacjach.
Chory poznaje sposoby regulowania oddechu, pracy serca oraz niwelowania uczucia duszności czy zawrotów głowy. Głównym celem terapii jest zrozumienie lęku i paniki. Osoby chore muszą określić sytuację w jakich występują u nich określone objawy. Chorzy na agorafobię powinni poznać swój lęk, sytuacje stresowe oraz opracować sposób radzenia sobie z nimi.
Leczenie farmakologiczne opiera się głównie na przyjmowaniu środków antydepresyjnych i przeciwlękowych. Są one pomocne w zmniejszeniu objawów zaburzenia lęku napadowego. Najbardziej efektywne jest połączenie terapii psychologicznej z farmakologiczną.
Nieleczone ataki paniki mogą bardzo negatywnie wpływać na zdrowie psychiczne chorego. Osoby z zaawansowaną agorafobią przestają w ogóle wychodzić z domu.
