Guz, który z czasem całkowicie zakłóca funkcjonowanie układu moczowego powstaje z komórek błony pokrywającej narząd. Przyczyn jego rozwoju jest wiele, jednak wśród nich częściej wymienia się palenie papierosów lub kontakt z substancjami o wysokiej szkodliwości czy toksyczności. Prawdopodobieństwo wystąpienia raka pęcherza wzrasta w przypadku nawracających infekcji pęcherza, przyjmowania niektórych leków (głównie cytostatyków, czyli farmaceutyków zapobiegających odrzuceniu przeszczepu), przyjmowania radioterapii, po schistosomatozie oraz przy założonym niemal na stałe cewniku Foleya (dotyczy to chorych przekutych do łóżka).
Rak pęcherza moczowego - objawy
Zmiany w układzie moczowym, które w konsekwencji zapowiadają rozwój raka niczym nie różnią się od klasycznego zapalenia pęcherza. Chorzy zgłaszający się do lekarza skarżą się na częste oddawanie moczu, któremu towarzyszy ból i nieprzyjemne pieczenie. Dodatkowo często pojawia się u nich uczucie parcia na pęcherz moczowy. Tym, co przemawia za rakiem to obecność krwi w moczu (krwawienia nie są bolesne) oraz bardzo często nawracające infekcje.
U pacjentów z zaawansowana postacią choroby pojawia się ból w podbrzuszu, duże kłopoty z oddawaniem moczu (niekiedy obserwuje się bezmocz). Zatrzymanie prawidłowego odpływu moczu niejednokrotnie wywołuje ból w okolicy lędźwiowej kręgosłupa.
Rak pęcherza moczowego - diagnoza
W pierwszej kolejności po wywiadzie z pacjentem konieczne jest wykonanie USG pęcherza moczowego oraz badanie osadu moczu pod kątem zmian nowotworowych. W przypadku gdy wykażą one nieprawidłowości istnieją podejrzenia, że problem może być znacznie poważniejszy zleca się tzw. cytoskopię. Badanie pozwala bardzo dokładnie obejrzeć narząd i niejednokrotnie pozwala na wykrycie choroby jeszcze w bardzo wczesnym stadium.
Rak pęcherza moczowego - leczenie
Postępowanie i schemat leczenia zależy od typu raka. U pacjentów z rakiem nienaciekającym usuwa się zmienię i pobiera wycinek do dalszych badań. Jeśli wynik histopatologii okaże się niejednoznaczny lub wykaże, że choroba bardziej zaawansowana niż przypuszczano po upływie od 4 do 6 tygodni ponownie usuwa się tkanki w miejscu gdzie pierwotnie występował guz.
W przypadkach gdy zmiany wywołane przez chorobę są bardzo duże (rak nacieka) konieczne jest całkowite usunięcie pęcherza moczowego. Zastępuje go pęcherz jelitowy lub specjalna wstawka, która odprowadza mocz na powierzchnię, czyli na skórę (tzw. urostomia). W obu przypadkach, aby uniknąć przerzutów (najczęściej pojawiają się one w węzłach chłonnych, kościach oraz wątrobie) konieczna jest chemio- i radioterapia. Zakończone sukcesem leczenie wiąże się, w pierwszych dwóch latach, z co trzymiesięcznymi kontrolami. Przez kolejne trzy lata badania powtarza się co pół roku.
