Szacuje się, że beryloza rozwija się zaledwie u 5 proc. całej populacji. W grupie największego ryzyka znajdują się osoby pracujące w przemyśle jądrowym oraz kosmicznym. Beryl i jego stopy wykorzystuje się m.in. do wytwarzania plomb dentystycznych, materiałów ceramicznych, kuchenek mikrofalowych, lamp radiowych.
Mimo że organizm z niewielką ilością metalu jest wstanie sobie poradzić, to jego nadmiar poza płucami, może uszkadzać także kości. Nie każda osoba obcująca z berylem musi zachorować, o tym czy dojdzie do rozwoju schorzenia ostatecznie decydują uwarunkowania genetyczne.
Beryloza - objawy
Nadmiar pierwiastka w ciele chorego sprawia, że układ immunologiczny zaczyna wytwarzać za dużo limfocytów T (jedna z komórek układu immunologicznego). Tak tworzą się specyficzne złogi nazywane ziarniniakami, początkowo w płucach, wraz z rozwojem choroby, także w węzłach chłonnych klatki piersiowej, śledzionie, wątrobie, nerkach, sercu oraz mięśniach. Bardzo często choroba atakuje także skórę oraz śluzówki. W pierwszym przypadku na powierzchni skóry tworzą się długo gojące się owrzodzenia, wysypka, rumień wielopostaciowy. Drugim przypadku zmiany dotyczą przede wszystkim spojówki. Osoby z berylozą skarżą się na powracające stany zapalne spojówki.
Beryloza ma bardzo podobny przebieg do sarkoidozy. Chorzy skarżą się na mniejszą tolerancję na wysiłek, dokucza im suchy kaszel, są osłabieni. Kiedy choroba jest już bardzo rozwinięta pojawia się gorączka, nocne poty, krwioplucie. Bardzo często chorzy szybko tracą na wadze, skarżą się na pieczenie i ból w klatce piersiowej.
Beryloza - diagnoza
U osób narażonych na szkodliwe działanie metalu badaniem pozwalającym odpowiednio wcześnie wykryć chorobę, jest badanie krwi pod kątem stężenia limfocytów T oraz płynu pęcherzykowo-oskrzelowego. W przypadkach gdy choroba jest już zaawansowana zmiany widoczne są na zdjęciu radiologicznym płuc. Czasem, w celu dokładniejszej oceny skali zmian zleca się spirometrię oraz gazometrię.
Sposoby leczenia berylozy
Najczęściej stosowaną metodą leczenia, poza całkowitym zaprzestaniem pracy z toksyną lub choćby ograniczeniem kontaktu z nią, jest podawanie sterydów. Skuteczność terapii zależy od stopnia zaawansowania choroby. U pacjentów, u których beryloza została wykryta bardzo wcześnie, a zmiany okazały się niewielkie, jest możliwe niemal pełne wyleczenie. W pozostałych przypadkach, gdy zmiany są już bardzo rozległe udaje się jedynie zaleczyć chorobę złagodzić jej objawy.
Brak odpowiedniego postępowania prowadzi m.in. do gruźlicy, odmy opłucnej czy przewlekłej niewydolności serca.
