Obecność guza wywołuje dolegliwości typowe dla choroby wrzodowej, z którą zespół Zollingera-Ellisona bywa mylony. Pacjenci skarżą się przede wszystkim na pojawiające kilka godzin po posiłku lub nocy silne bóle nadbrzusza oraz biegunkę. Bardzo często zmniejsza im się apetyt, tracą na wadze, są mocno osłabieni, mają nudności i świszczący oddech. Wstępne badania wykazują niedokrwistość oraz krwawienia w przewodzie pokarmowym. W skrajnych przypadkach lub gdy schorzenie jest już mocno zaawansowane może dojść do pęknięcia wrzodu i silnego krwawienia w układzie pokarmowym.
Z powodu niejednoznacznych dolegliwości i rzadkości występowania zespołu Zollingera-Ellisona (zespołu Stroma-Zollingera-Ellisona), szybkie rozpoznanie jest bardzo trudne. Najlepszym sposobem na rozpoznanie i potwierdzenie obecności guza są badania obrazowe (np. tomografia komputerowa) lub gastroskopia. Testy laboratoryjne potwierdzają dodatkowo zbyt wysokie stężenie kwasu solnego oraz gastryny.
W pierwszej kolejności leczenia zespołu Zollingera-Ellisona (zespołu Stroma-Zollingera-Ellisona) sięga się po leczenie farmakologiczne, jednak nie zawsze przynosi ono odpowiednie rezultaty. Najskuteczniejszą metodą znacznie zmniejszającą ryzyko nawrotów jest chirurgiczne usunięcie guza.