Układowe choroby tkanki łącznej

Grupa schorzeń układowych chorób tkanki łącznej, nazywana dawniej kolagenozami, dotyka przede wszystkim tkankę łączną. Mimo że medycyna nie poznała w pełni czynnika, który odpowiada za ich rozwój to najczęściej mają charakter autoimmunologiczny lub są uwarunkowane genetycznie.

Przez wiele lat uważano że zmiany towarzyszące tego typu schorzeniom prowadzą jedynie do zanika znajdującego się w tkance kolagenu (temu przekonaniu zawdzięczają swoją dawną nazwę). Dziś już wiadomo, że zmiany dotykają wszystkie struktury tkanki łącznej . Ponieważ mogą mieć one bardzo różny charakter i nasilenie nauka zalicza do nich:

- twardzinę

- toczeń rumieniowy układowy

- zespół Sjogrena

- reumatoidalne zapalenie stawów

- mieszaną chorobę tkanki łącznej

- zespół antyfosfolipidowy

- chorobę Stilla

Czasem zdarza się, że układowe choroby tkanki łącznej występują równocześnie lub przeplatają między sobą niektóre objawy. Cechą wspólną wszystkich układowych chorób tkanki łącznej jest zajęcie kilka struktur jednocześnie (płuc, jelit, nerek czy serca) oraz zmiany skórne. U większości pacjentów występuje także tzw. objaw Raynauda , czyli napadowe skurcze mięśni, najczęściej dłoni, wywołane niską temperaturą.

Mimo że układowe choroby tkanki łacznej znane są medycynie to nadal nie znalazła ona skutecznego sposobu na ich wyleczenie. Jedyne co może zaoferować to leczenie objawowe i złagodzenie towarzyszących im dolegliwości.

Czytaj także:

Mieszana choroba tkanki łącznej

Choroba Raynauda

Guzkowe zapalenie tętnic

Zespół nadmiernej wiotkości

Zespół Sneddona