Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Bolesne, czasem bardzo delikatne i szybko pękające pęcherze najczęściej tworzą się na tułowiu, kończynach oraz w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Ich wielkość może się wahać od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Mechanizm ich powstawania związany jest z wytwarzaniem przez układ immunologiczny przeciwciał niszczących całkowicie zdrowy naskórek. Dlaczego tak się dzieje? Na to pytanie medycyna nie potrafi udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Zdaniem specjalistów rozwój schorzenia obok uwarunkowań genetycznych, ogólnego stanu zdrowia (pęcherzyca bardzo często diagnozowana jest u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów , immunologicznym zapaleniem tarczycy lub żołądka) może mieć związek z przyjmowanymi lekami, lub stanowić powikłanie po poparzeniu słonecznym lub chemicznym.
Choć wyróżnia się kilka typów pęcherzycy najczęściej diagnozowane są dwie postaci choroby zwykła oraz liściasta. W pierwszym przypadku zmiany tworzą się w głębokich warstwach skóry dlatego pęcherze są twarde i mocne. Początkowo widoczne są tylko w jamie ustnej .
Wybroczyny powstające przy pęcherzycy liściastej są bardziej delikatne, ponieważ powstają w płytszych warstwach skóry. W czasie jedzenia, ubierania się czy dotyku pękają a na ich miejscu tworzą się nadżerki. W pierwszej kolejności zmiany rozwijają się na kończynach i tułowiu.
Pęcherzyca: objawy
Jednym z typowych objawów pęcherzycy jest zaczerwienienie skóry i błony śluzowej jamy ustnej. Te bardzo czerwone, wyraźnie odgraniczone "plamy" mogą się powiększać i rozprzestrzeniać. Ich obecność to także zapowiedź rozwijających się pęcherzy. Przerwanie struktury choćby jednego z nich prowadzi do powstawania nadżerek. Otaczająca je skóra jest bardzo delikatna i podatna na infekcje, dlatego w ich obrębie mogą się tworzyć liszaje . Obok bólu i pieczenia rozpoznaje się tzw. objaw Nikolskiego, czyli złuszczenie naskórka wywołane potarciem skóry.
Diagnoza pęcherzycy
Wywiad z pacjentem i ocena zmian skórnych to za mało by postawić prawidłową diagnozę. Aby potwierdzić pęcherzyce konieczne jest pobranie wycinka ze zmienionego miejsca. Badanie histopatologiczne w tym przypadku przeprowadzane jest z użyciem fluorescencyjnych przeciwciał. Jeśli po umieszczeniu w próbce zaczynają świecić nie ma już żadnych wątpliwości. Dodatkowo zleca się badanie krwi na obecność przeciwciał.
Pęcherzyca: leczenie
Bez względu na skalę zmian walka z chorobą przebiega dwutorowa. Jedynie przy bardzo agresywnej postaci choroby jest ono intensywniejsze i bardziej zmasowane. Na pokrywające skórę chorego pęcherze miejscowo stosuje się środki odkażające, maści na bazie glikokortykosteroidów oraz antybiotyków. Aby mogły być skuteczne wprowadza się uzupełnienie w postaci podawanych doustnie bądź dożylnie, w łagodniejszych postaciach, glikokortykosteroidów i antybiotyków. W poważniejszych przypadkach podaje się leki immunosupresyjne oraz stosuje wlewy immunoglobulin typu G (IgG) .
