Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Łojotokowe zapalenie skóry, nazywane także złuszczeniem łuszczycowym lub wypryskiem łojotokowym to rodzaj zmiany skórnej pojawiającej się w obrębie tzw. okolic łojotokowych. Okolice łojotokowate to partie ciała pokryte owłosieniem tj. głowa, twarz (brwi), fałdy nosowo-policzkowe, mostek (przede wszystkim u panów), czasem okolice narządów płciowych. Schorzenie charakteryzuje się nadmiernym wydzielaniem przez gruczoły łoju. Może dać o sobie znać niemal w każdym wieku i rozwinąć się z bardzo różnych powodów m.in. zaburzeń hormonalnych, słabej odporności organizmu, niedoboru witaminy A , B2 oraz E. Częściej rozpoznawana jest u osób chorujących na: - cukrzycę - wirusowe zapalenie wątroby
- zapalenie trzustki
- zespół Downa
- zakażonych wirusem HIV
Objawy i diagnoza
Zbyt wysuszona skóra, szczególnie głowy, sprzyja namnażaniu występujących naturalnie na jej powierzchni drożdżaków (Pityrosporum ovale). Ich nadmiar sprawia, że wytwarzające się w procesie rozkładu substancje wywołują uporczywe swędzenie, łuszczenie ( łupież ) oraz szybsze przetłuszczanie się włosów. Zmiany wywołane łojotokowym zapaleniem skóry rzadko ograniczają się tylko do tych na głowie. Rozsiane czasem po całym ciele (klatka piersiowa, powieki, plecy, okolice odbytu) ogniska choroby sączą się, są bolesne, pokrywają się strupami a w konsekwencji zmieniają koloryt skóry. Łuski pokrywające ciało są tłuste i nie sypią się.
Rozpoznanie łojotokowego zapalenia skóry zazwyczaj jest bardzo proste. Wywiad z pacjentem oraz analiza zmian skórnych nie pozostawia wątpliwości.
Leczenie
Choroba jest nieuleczalna, jednak dzięki odpowiedniej higienie i stosowaniu się do zaleceń dermatologa można skutecznie złagodzić jej objawy. Zazwyczaj w walce z łojotokowym zapaleniem skóry zaleca się używanie specjalnych szamponów, maści oraz kremów. W niektórych przypadkach wprowadza się leki doustne.
