Chondrokalcynoza - objawy, diagnoza i leczenie

Chondrokalcynoza nazywana także dną rzekomą to choroba reumatyczna charakteryzująca się odkładaniem w stawach cząsteczek wapnia (tzw. kryształków). Schorzenie, z powodu podobnego przebiegu bywa mylone z dną moczanową. Dużo częściej diagnozowane jest u mężczyzn po 50. roku życia.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

W przypadku chondrokalcynozy, podobnie jak innych schorzeń reumatycznych, mówi się o dwóch typach choroby. Pierwszy z nich pierwotny pojawia się u pacjentów obciążonych genetycznie. Wtórna może towarzyszyć innym schorzeniom lub stanowić powikłanie po przyjmowanych lekach. Bardzo często schorzenie pojawia się u osób z zaburzeniami metabolicznymi (hemochromatoza, dna moczanowa) i niedoborem substancji sprzyjających krystalizacji (postaci w jakiej nadmiar pierwiastka usuwany jest z organizmu). Ryzyko zachorowania rośnie przy chorobach tarczycy, przysadki mózgowej, hipomagnezemii (spadek stężenia magnezu w organizmie). Zdarza się, że dolegliwości typowe dla chondrokalcynozy pojawiają się po usunięciu łąkotki , przy zaburzeniach stabilności stawów oraz amyloidozie. Część specjalistów jej rozwój łączy z nadciśnienie tętniczym, chorobą Wilsona , Pageta, niewydolnością nerek, cukrzycą bądź akromegalią.

Objawy

U większości pacjentów choroba przebiega bezobjawowo. Mimo że mylona jest z dną moczanową rozwija się znacznie wolniej, a dolegliwości są mniej uciążliwe. Pacjenci z chondrokalcynozą bardzo rzadko uskarżają się na bóle stawów jednak gdy się pojawią utrzymują się nie dłużej niż tydzień. Zazwyczaj skupiają się one w obrębie kolana, a czasem w odcinku lędźwiowym kręgosłupa . Dolegliwości towarzyszące zajęciu tego ostatniego niejednokrotnie sugerują zesztywniające zapalenie kręgosłupa lub chorobę neurologiczną.

Diagnoza

Chondrokalcynozę jednoznacznie potwierdza obecność kryształków wapnia w płynie stawowym (w czasie napadu jest mętny i krwisty). Jednak zanim lekarz podejmie decyzję o pobraniu próbki do dalszych testów, konieczne jest przeprowadzenie wywiadu oraz zlecenie badań obrazowych (potwierdzają zwapnienie chrząstek, ścięgien, powięzi, więzadeł oraz torebki stawowej) i laboratoryjnych. Dopiero na ich podstawie wyklucza się inne schorzenia mogące powodować zmiany i sprzyjać powstawaniu stanu zapalnego.

Leczenie

Najczęstszą forma leczenia dny rzekomej jest farmakoterapia. Zazwyczaj podaje się kolchicynę oraz niesteroidowe środki przeciwzapalne. Czasem, bezpośrednio do zajętego stawu, aplikuje się kortykosteroidy.

Jeśli schorzenie pojawia się wraz z innych schorzeniem jej leczenie uzależnione jest od choroby podstawowej.

Czytaj także:

Spondyloartropatie

Gościec stawowy przewlekły (Reumatoidalne zapalenie stawów)

Dysplazja stawu biodrowego

Homocystynuria

Zadbaj o stawy, to nie boli!