Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Wada genetyczna, zakażenie lub choroba immunologiczna sprawiają, że obecne we krwi leukocyty zaczynają atakować i uszkadzać naczynia krwionośne. W przypadku choroby Behceta stan zapalny obejmuje zarówno małe, średnie, jak i duże naczynia. Mimo że zmiany najczęściej dotkają skórę mogą pojawić się także w obrębie narządów wewnętrznych np. stawów, oczu, układu nerwowego lub pokarmowego.
Objawy choroby Behçeta
Najbardziej charakterystycznym objawem choroby są owrzodzenia jamy ustnej tzw. afty . Pojawiają się u wszystkich pacjentów i zajmują przede wszystkim błony śluzowe policzków, język, wargi, migdałki, dziąsła i języczek. Bardzo często bolesne zmiany pokrywają narządy płciowe chorego. Są one wtedy głębsze i dużo trudniejsze w leczeniu, mogą pozostawiać blizny. Podobnie jak te w jamie ustnej nawracają.
W przypadku kobiet zmiany skórne, niekiedy przechodzą w rumień guzowaty , zaś u panów zajmują przede wszystkim szyję i przypominają trądzik . Stan zapalny w naczyniach krwionośnych sprawia, że skóra staje się nadwrażliwa, a każdy, nawet niewielki uraz wywołuje zapalenie (tzw. patergia).
U dużej części chorych pojawiają się kłopoty ze wzrokiem. Pacjenci skarżą się na podwójne widzenie oraz światłowstręt . Gdy zapalenie dotknie stawy (głównie kończyny dolne) pojawiają się zaczerwienienie i obrzęki. Towarzyszący ból może powodować sztywność dolnego odcinaka kręgosłupa oraz pośladków. Wraz z ze zmianami w układzie pokarmowym chorym dokucza ból brzucha , wymioty. Niejednokrotnie w stolcu pojawia się krew .
Choroba Behceta nie pozostaje obojętna także wobec układu nerwowego. Ból głowy, złe samopoczucie, otępienie, kłopoty ze słuchem, te objawy zazwyczaj pojawiają się najpóźniej, nawet po upływie kilku lat od wystąpienia zmian w jamie ustnej.
Diagnoza choroby Behçeta
Ze względu na niespecyficzne i szerokie spektrum objawów diagnoza jest wyjątkowo trudna i polega na wykluczaniu kolejnych schorzeń. W pierwszej kolejności obok szczegółowego wywiadu z pacjentem wykonuje się szereg badań podstawowych. Morfologia wykazuje podwyższone OB. oraz CRP , lekką anemię oraz wysokie stężenie leukocytów. Choć medycyna nie zna testu pozwalającego potwierdzić lub wykluczyć chorobę Behceta, to w przypadku jej podejrzenia wykonuje się tzw. test patergii. Polega on na nakłuciu igłą skóry chorego. Pojawienie się po upływie 24-48 godzin w miejscu wkłucia zmiany zapalnej lub owrzodzenia może sugerować zapalenie naczyń.
Dodatkowo w zależności od podejrzeń lekarza sięga się po badania obrazowe.
Leczenia choroby Behçeta
Choroba ma bardzo nieregularny przebieg z okresami nawrotów i remisji. Sposób leczenia uzależniony jest od postaci i szybkości z jaką się rozwija. Jeśli zmiany są delikatne tj. gdy zmiany dotykają jedynie skóry i śluzówki wystarczające są maści na bazie glikosterydów oraz antybiotykoterapia. U pacjentów, u których zmiany te są bardziej rozległe podaje się odpowiednio silniejsze farmaceutyki. Przy zajęciu narządów wewnętrznych także stosuje się leczenie farmakologiczne. Obok glikokortykosteroidów, podaje się m.in. cyklosporynę , niektóre leki cytostatyczne (stosowane są m.in. w leczeniu nowotworów) oraz immunosupresyjne . Przez cały czas leczenia pacjent musi być pod stałą opieką lekarza.
