Bakterie odpowiedzialne za występowanie choroby to pałeczka Francisella tularensis. Patogen ten znajduje się przede wszystkim we krwi oraz płynach tkankowych zakażonego zwierzęcia (najczęściej są to szczury, króliki, zające, wiewiórki, myszy oraz inne gryzonie, ale mogą to być także ptaki czy płazy). Drobnoustroje zazwyczaj dostają się do organizmu człowieka poprzez błony śluzowe lub uszkodzoną skórę. Najbardziej charakterystycznym objawem choroby są zmiany w obrębie węzłów chłonnych oraz posocznica ( sepsa , czyli rodzaj reakcji organizmu na zakażenie).
Tularemia: Objawy
Nim pojawią się pierwsze objawy zakażenia może upłynąć od trzech do dwudziestu dni. Najczęściej występującą postacią schorzenia jest postać kliniczna tularemii (tzw. wrzodziejąco-węzłowa) wywołana ukąszeniem komara lub kleszcza. W miejscu ugryzienia powstaje owrzodzenie z ropnym wysiękiem. Węzły chłonne umiejscowione w pachach lub pachwinach znacznie się powiększają, a dotyk wywołuje ból.
W przypadku gdy drobnoustroje przedostaną się przez gałkę oczną mówi się o postaci oczno - węzłowej. Bakterie dostają się do oka poprzez jego pocieranie po wcześniejszym kontakcie z chorym zwierzęciem. Pierwszym objawem zakażenia jest stan zapalny gałki ocznej połączony z pieczeniem i swędzeniem. Następnie schorzenie atakuje gardło oraz jamę ustną prowadząc do ich owrzodzenia. Postać oczno-węzłowa prowadzi do zapalenia migdałków, powiększenia węzłów chłonnych szyi. Najczęściej wywołana jest wypiciem brudnej wody lub zjedzeniem zakażonego pokarmu zwierzęcego.
Najtrudniejszą w leczeniu i najpoważniejszą odmianą tularemii jest postać płucna. Choroba charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej, kaszlem i dusznościami. Zdarza się, że jest ona powikłaniem po nierozpoznanej i nieleczonej tularemii. Jego brak sprawia, że bakterie docierają do płuc gdzie rozwija się nowe, dużo groźniejsze, ognisko choroby. Wraz z pierwszymi objawami pojawia się gorączka, dreszcze, ból głowy , biegunka, bóle układu mięśniowego i stawów, suchy kaszel oraz osłabienie. Bardzo często zmiany obejmują węzły chłonne. W niektórych przypadkach dochodzi do rozwoju posocznicy (sepsy).
Tularemia: Diagnoza
Mało charakterystyczne i niejednoznaczne objawy bardzo utrudniają postawienie prawidłowej diagnozy. Wykonywanie badania moczu oraz krwi potwierdzi zakażenie jednak nie da odpowiedzi czym zostało ono wywołane. Najlepszym i najbardziej wiarygodnym badaniem są testy serologiczne. Na ich podstawie można rozpoznać bakterię odpowiedzialną za wystąpienie tularemii.
Tularemia: Leczenie
Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia i trwa od 2-3 tygodni.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza
