Dyskopatia (nazywana tez przepukliną jądra miażdżycowego tarczy międzykręgowego kręgosłupa) to uwypuklenie jądra miażdżystego, które uciska korzeń rdzeniowy. W niektórych przypadkach schorzenie zajmuje rdzeń kręgowy lub inne struktury wchodzące w skład kanału kręgowego. Dolegliwości związane z wystąpieniem dyskopatii mogą być skutkiem ucisku mechanicznego lub ubogą w tlen przemianą materii, która znacznie obniża panujące tam ph i wywołuje silny ból. Krążek miażdżysty jest strukturą pozbawioną naczyń krwionośnych , a jego odżywianie odbywa się poprzez dyfuzję. Zbyt mała ilość tlenu sprawia, że docierające do niego witaminy oraz minerały nie zaspakajają jego potrzeb. Zmniejsza to znacznie ph, co w konsekwencji prowadzi do stopniowej martwicy tkanki.
Dyskopatia:objawy
Do tej pory za zwyrodnienie krążka obwinia się urazy mechaniczne, jednak ich występowanie ściśle wiąże się z nieprawidłowo odżywionymi strukturami kostnymi. Część specjalistów uważa, że schorzenie może mieć podłoże genetyczne. Zmiany chorobowe najczęściej występują u osób starszych, choć mogą pojawić się już u osób między 30 a 50 rokiem życia. Rozwojowi dyskopatii sprzyja otyłość, stres, wąski kanał kręgowy oraz choroby kości np. osteoporoza . Chorzy na dyskopatię skarżą się przede wszystkim na ból kręgosłupa , promieniujący do nerwów i nasilający w czasie wysiłku. Pojawia się drętwienie i mrowienie zajętych chorobą odcinków kręgosłupa. Schorzeniu towarzyszy również skrzywienie kręgosłupa oraz znaczne osłabienie, czasem nawet porażenie mięśni. U ogromnej części pacjentów występuje tzw. objaw Lasegue'a, czyli niemożność podniesienia przez pacjenta nogi w pozycji leżącej oraz objaw Mackiewicza. Charakteryzuje się on silnym bólem promieniującym na uda przy zginaniu kolana.
Gdy choroba jest już mocno zaawansowana dochodzi do degeneracji kości kręgosłupa. Ich niszczenie bardzo często prowadzi do powstania stanu zapalnego, a ten rozprzestrzenia się na sąsiadujące korzenie nerwowe, a w skrajnych przypadkach zajmuje rdzeń kręgowy.
Diagnoza dyskopatii
Dyskopatia ma bardzo charakterystyczne objawy dlatego jej rozpoznanie jest stosunkowo łatwe. Najczęściej wykonywanymi badaniami potwierdzającymi schorzenie jest RTG (zdjęcie rentgenowskie przednio-tylnej oraz bocznej część kręgosłupa), tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny.
Dyskopatia: leczenie
U większości pacjentów, u których zdiagnozowano dyskopatię nie wykonuje się operacji a sięga jedynie po leczenie zachowawcze. Często zdarza się, że dolegliwości ustępują samoistnie, jednak ich nagłe ustąpienie bywa tylko chwilowe. Podstawą leczenia dyskopatii jest fizjoterapia. Zalecana jest niemal wszystkim chorym, niezależnie od stopnia zaawansowania choroby. W przypadkach gdy nie przynosi ona rezultatów wykonuje się discektomię, czyli zabieg usunięcia jądra miażdżystego, które uciska nerw, worek oponowy lub nerw rdzeniowy. Dodatkowo każdy z pacjentów przyjmuje leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. U pacjentów, u których dolegliwości bólowe są na tyle silne, że stosowane farmaceutyki nie pomagają wykonuje się mikrodiscektomię, discektomię endoskopową lub sięga po system przezskórnej niskotemperaturowej krioablacji (tak zwana nukleoplastyka) krążka międzykręgowego.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza
Czytaj także:
Mielopatia (mielopatia szyjna)
