Choroba wieńcowa spowodowana jest niedostatkiem tlenu przekazywanego do komórek mięśnia sercowego. Stan ten zazwyczaj jest wynikiem zwężenia, zamknięcia lub skurczu naczyń wieńcowych.
Najczęściej przyczyną choroby wieńcowej jest miażdżyca, podczas której tłuszcze odkładają się w postaci blaszek w tętnicach zwężając je i niszcząc ściany naczyń krwionośnych. Skutkiem zwężenia jest zmniejszenie ilości przepływającej krwi do mięśnia sercowego, a co za tym idzie ilości dostarczanego tlenu.
Rzadziej przyczyną choroby wieńcowej są zwężenia spowodowane kiłą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, zapaleniem zakrzepowo -zrostowym tętnic, zatorami naczyń wieńcowych w infekcyjnym zapaleniu wsierdzia, zakrzepów, wad anatomicznych tętnic wieńcowych (np. przetoki wieńcowe).
Choroba najczęściej dotyka mężczyzn w średnim i starszym wieku, ale także coraz częściej chorują kobiety w okresie około menopauzalnym.
W chorobie wieńcowej występują cztery fazy kliniczne: stabilna choroba niedokrwienna serca, niestabilna choroba niedokrwienna serca, zawał serca i nagły zgon sercowy.
Objawy
Do objawów choroby wieńcowej należą: ból odczuwany za mostkiem, promieniujący do lewego ramienia lub kończyny górnej, szyi oraz żuchwy, wrażenie dławienia, ból jest często poprzedzony intensywnym wysiłkiem fizycznym lub dużym stresem, kołatanie serca, nudności, drętwienie rąk, zawroty głowy. Często ból pojawia się po wyjściu na zimne powietrze.
Diagnostyka
W rozpoznaniu choroby wieńcowej przeprowadza się wywiad z pacjentem, badanie fizyczne, w którym lekarz stwierdza istnienie szmerów lub skurczów. Ponadto konieczne jest zastosowanie badania elektrokardiograficznego ( EKG ), pomiaru ciśnienia tętniczego, badania krwi i moczu, badania radiologiczne klatki piersiowej. Następnie wykonywana jest próba wysiłkowa, niekiedy połączona z echokardiografią.
Leczenie
Metoda leczenia choroby wieńcowej zależy od stanu chorego oraz fazy choroby. Czasem w lekkiej postaci wystarczy zmiana stylu życia (patrz profilaktyka), określenie za pomocą próby wysiłkowej , jak chory może zwiększyć aktywność fizyczną bez prowokowania bólu wieńcowego.
Leczenie farmakologiczne opiera się na trzech grupach leków: azotany (np. nitrogliceryna), antagoniści wapnia oraz beta-adrenolityki.
W cięższych przypadkach choroby wprowadza się leczenie chirurgiczne: angioplastyka (balonikowanie tętnicy wieńcowej), pomostowanie aortalno-wieńcowe, bypass.
Profilaktyka
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej należy zmniejszyć spożycie tłuszczów zwierzęcych, dbać o prawidłową wagę, zaprzestać palenia, dbać o kondycję poprzez regularny wysiłek fizyczny, przeprowadzać regularne pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz badania kontrolne.
Czytaj także:
Zaciskające zapalenie osierdzia
https://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,101580,14902130,Ostre_rozwarstwienie_aorty.html "> Ostre rozwarstwienie aorty
