Choroba Addisona to przewlekła niedoczynność nadnerczy . Charakteryzuje się spadkiem wydzielania hormonów: glikokortykoidów oraz mineralkortykoidów w wyniku postępującego niszczenia nadnerczy. Najczęstszą przyczyną choroby jest proces autoimmunologiczny, gruźlica oraz AIDS.
Niedoczynność nadnerczy może prowadzić do niewydolności przysadki oraz podwzgórza. Najbardziej narażone na tę rzadką chorobę są osoby poddane długotrwałemu leczeniu steroidami, z powikłaniami po ciężkich infekcjach, urazach lub leczeniu chirurgicznym.
Objawy
Choroba rozwija się zazwyczaj bardzo powoli, a objawy pojawiają się stopniowo. Symptomami, które mogą sugerować chorobę Addisona są: uczucie zimna, dreszcze, jadłowstręt, nudności, wymioty, biegunka, ogólne zmęczenie, rozdrażnienie, apatia, depresja, spadek wagi, niskie ciśnienie krwi , niski poziom cukru, ściemnienie skóry.
Diagnostyka
Chorobę potwierdza się poprzez wykonanie wielu badań laboratoryjnych. Przeprowadzany jest m.in. pomiar kortyzonu i aldosteronu we krwi i w moczu. Konieczne są także badania w kierunku gruźlicy i innych chorób mogących przyczynić się do wystąpienia choroby Addisona, sprawdzana jest zdolność nadnerczy do zwiększenia wytwarzania kortyzonu po podaniu ACTH (stymulator wydzielania kortyzonu).
Leczenie
Leczeniem choroby Addisona zajmuje się endokrynolog. Terapia musi być prowadzona przez całe życie. Chorobę leczy się poprzez dobranie odpowiedniej dawki hormonów, najczęściej hydrokortyzonu. Konieczne są wizyty okresowe oraz przeprowadzanie badań laboratoryjnych.
Chorzy muszą także bardzo uważać na wszelkiego rodzaju infekcje, szczególnie te przebiegające z wysoką gorączką, wymiotami i biegunką. Konieczne jest w takim przypadku uzupełnianie braku wody i soli w organizmie. W ciężkich przypadkach może być potrzebna hospitalizacja.
