Nie ma pewności co do przyczyn zespołu Aspergera. Lekarze wskazują na uwarunkowania genetyczne, zaburzenia neurologiczne, wiek rodziców, toksoplazmozę, dziecięce porażenie mózgowe oraz ciężkie infekcje.
Objawami zespołu Aspergera są: problemy z dopasowaniem zachowań do kontekstu społecznego, mówienie nie oznaczające chęci nawiązania kontaktu, powtarzanie zasłyszanych zwrotów językowych w nieprawidłowych kontekstach, niedbała mowa, dosłowne rozumienie wypowiedzi (brak zrozumienia przenośni, ironii, żartu), problemy z komunikacją niewerbalną, trudności z koncentracją (zwłaszcza w grupie), rzadkie zainteresowania, które dominują wszystkie inne sfery życia, szybka nauka czytania i liczenia, niezwykła pamięć, czasem sztywność ruchów, ADHD, nadwrażliwość na bodźce zmysłowe.
Leczenie najczęściej koncentruje się na rozwijaniu kompetencji komunikacyjnych i społecznych.
Powinno być rozpoczęte jak najwcześniej. Lekarz określa formę terapii indywidualnie dla pacjenta. Zazwyczaj jednak opiera się ona na nauce rozumienia różnych zachowań, okazywania emocji zgodnie z zasadami społecznymi, a także radzenia sobie w sytuacjach stresowych.