Rak trzustki jest bardzo trudny do wykrycia. Zazwyczaj diagnozowany w zaawansowanym stadium choroby, daje małe szanse na przeżycie. Przyczyn upatruje się w predyspozycjach genetycznych oraz nieodpowiednim stylu życia. Czynnikami ryzyka są: palenie papierosów, cukrzyca, nadwaga i otyłość, siedzący tryb życia, choroba wrzodowa.
Najczęściej chorują mężczyźni powyżej 60. roku życia.
Objawy choroby są zauważalne dopiero w zaawansowanym stadium choroby, gdy zajęte są już węzły chłonne, a czasem doszło do przerzutów. Chorzy skarżą się na ból w górnej części brzucha promieniujący aż do pleców, świąd. Dołącza się żółtaczka wraz z ciemnym zabarwieniem moczu oraz odbarwieniami stolca.
Wraz z rozwojem choroby pojawiają się nudności i wymioty oraz problemy z trawieniem spowodowane upośledzeniem pracy trzustki. Chory traci na wadze, spada apetyt. Może pojawić się depresja.
Rozpoznanie raka trzustki wymaga wielu badań. Przeprowadza się USG, tomografię komputerową i magnetyczny rezonans narządów jamy brzusznej, cholangiopankreatografię endoskopową wsteczną, cholangiografię przez skórną przezwatrobową, laparoskopię oraz ultrasonografię endoskopową.
Końcowe i ostateczne zdiagnozowanie raka trzustki możliwe jest poprzez biopsję i zbadanie próbki tkanek pod mikroskopem.
Rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne dające szanse na całkowite wyleczenie. Najczęściej wykonuje się operację Whipple'a, polegającą na usunięciu głowy trzustki, dwunastnicy, pęcherzyka żółciowego i części przewodu żółciowego wspólnego.
Niekiedy konieczne jest usunięcie całej trzustki wraz z pęcherzykiem, przewodem żółciowym wspólnym, śledzioną, a często fragmentem jelita i żołądka. Dodatkowo stosuje się radioterapię i chemioterapię (stosuje się je samodzielnie, gdy zabieg operacyjny jest niemożliwy).
Niestety rokowania przy tym nowotworze są bardzo złe - 5 lat nie przeżywa nawet 5% chorych.