Histeria należy do rodziny nerwic - zaburzeń równowagi nerwowej. Choroba jest bardzo uciążliwa dla chorego, ale także dla jego otoczenia. Najczęstszymi przyczynami pojawienia się histerii to zbytnie obciążenie układu nerwowego lub urazy psychiczne. Osoba cierpiąca na histerię reaguje na wiele sytuacji inaczej niż inni, w sposób niekontrolowany, teatralny i wybuchowy. Najbardziej podatne na ataki histerii są ludzie niedojrzali emocjonalnie, przytłoczeni nadmiernym stresem oraz nie radzący sobie z napięciami i sytuacjami trudnymi.
Histeria może objawiać się bardzo różny sposób, co jest przyczyną problemów z jej rozpoznawaniem i leczeniem. Niemniej jednak można wyróżnić symptomy, które wskazują na histerię, ale zazwyczaj nagle się pojawiają i nagle znikają. Są to: płaczliwość, emocjonalność, zaburzenia miesiączkowania u kobiety, wrażenie ciała obcego w gardle, bóle brzucha, kołatanie serca, zaburzenia akcji serca, zawroty głowy, czkawka, nieadekwatna do okoliczności impulsywność i przesada, nieobliczalność w zachowaniu, czasem też zaburzenia czynności ruchowych: paraliż, problemy z chodzeniem i staniem.
Czasem histeria może spowodować problemy ze wzrokiem lub napady drgawek.
Leczenie zazwyczaj polega na indywidualnej terapii psychologicznej lub psychiatrycznej. Podjęcie leczenia konieczne jest jeśli istnieją przesłanki, że zagrożone jest życie osoby cierpiącej na histerię.