Leiszmanioza

Ta grupa chorób paso¿ytniczych wystêpuje g³ównie w Ameryce Po³udniowej i Azji Zachodniej. Za jej rozwój odpowiadaj± paso¿yty przenoszone przez samice muchówki. W zale¿no¶ci od gatunku odpowiedzialnego za rozwój choroby medycyna wyró¿nia trzy postaci schorzenia - trzewn±, skórn± oraz skórno-¶luzówkow±.

Do³±cz do Zdrowia na Facebooku!

Najprostsz± drog± zaka¿enia jest ugryzienie lub rozgniecienie i wtarcie do rany martwego owada. Dziêki zawartym w ¶linie muchówki ¶rodkom znieczulaj±cym i przeciwzapalnym bytuj±cy w jej ciele paso¿yt, zaliczany do wiciowców, przedostaje siê do krwiobiegu cz³owieka.

Objawy i diagnoza

Charakter, a tak¿e pojawiaj±ce siê u chorych objawy uzale¿nione s± od rodzaju paso¿yta. Najgro¼niejszym typem leiszmaniozy jest postaæ trzewna, nazywana tak¿e kala-azar, czarn± febr±, gor±czk± dum-dum. Przenoszona jest przez Leishmania donovani, L. infantum i L. chagasi. Zaka¿eni nimi pacjenci maj± gor±czkê (utrzymuje siê d³u¿ej ni¿ dwa tygodnie i nie spada mimo podania leków przeciwmalarycznych), obrzêki, nudno¶ci oraz obficie siê poc±. Jama otrzewna wype³nia siê p³ynem, dodatkowo obserwuje siê znaczny spadek masy cia³a, a skóra nabiera szarego odcieniu.

Leiszmanioza skórna, nazywana bia³ym tr±dem, przenoszona jest przez wiciowce: L. major, L. tropica, L. mexicana, L. aeothiopica. Ta postaæ choroby objawia siê owrzodzeniem skóry , pozostawiaj±c± blizny martwic± tkanki. Twarz, szyjê oraz koñczyny pokrywaj± trudno goj±ce siê rany.

Leiszmanioza skórno-¶luzówkowa wywo³ana jest zaka¿eniem L. brasiliensis. U pacjentów z tym typem choroby dochodzi do uszkodzenia tkanek miêkkich oraz zniekszta³cenia kszta³tu twarzy, chrz±stek i ko¶ci nosa

Diagnozê stawia siê w oparciu o biopsjê szpiku kostnego, w±troby oraz rozmaz krwi pod k±tem obecno¶ci paso¿yta. Czasem zdarza siê, ¿e leiszmanioza rozpoznawana jest u pacjentów z AIDS .

Leczenie

Zaka¿enie leiszmanioz± mo¿e byæ ¶miertelne i wymaga jak najszybszego podania antybiotyków oraz zwi±zków antymonu. Przy postaci leiszmaniozy skórnej leki wzbogaca siê o ketokonazol, a od niedawna niektóre cytostatyki. Jednak najlepsz± metod± walki z chorob± s± szczepienia oraz unikania miejsc, w których wystêpuj± muchówki.

Czytaj tak¿e:

Choroba Chagasa

Loajoza

Kryptosporydioza

Botulizm

Enterobioza (Owsica)