Leiszmanioza

Ta grupa chorób pasożytniczych występuje głównie w Ameryce Południowej i Azji Zachodniej. Za jej rozwój odpowiadają pasożyty przenoszone przez samice muchówki. W zależności od gatunku odpowiedzialnego za rozwój choroby medycyna wyróżnia trzy postaci schorzenia - trzewną, skórną oraz skórno-śluzówkową.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Najprostszą drogą zakażenia jest ugryzienie lub rozgniecienie i wtarcie do rany martwego owada. Dzięki zawartym w ślinie muchówki środkom znieczulającym i przeciwzapalnym bytujący w jej ciele pasożyt, zaliczany do wiciowców, przedostaje się do krwiobiegu człowieka.

Objawy i diagnoza

Charakter, a także pojawiające się u chorych objawy uzależnione są od rodzaju pasożyta. Najgroźniejszym typem leiszmaniozy jest postać trzewna, nazywana także kala-azar, czarną febrą, gorączką dum-dum. Przenoszona jest przez Leishmania donovani, L. infantum i L. chagasi. Zakażeni nimi pacjenci mają gorączkę (utrzymuje się dłużej niż dwa tygodnie i nie spada mimo podania leków przeciwmalarycznych), obrzęki, nudności oraz obficie się pocą. Jama otrzewna wypełnia się płynem, dodatkowo obserwuje się znaczny spadek masy ciała, a skóra nabiera szarego odcieniu.

Leiszmanioza skórna, nazywana białym trądem, przenoszona jest przez wiciowce: L. major, L. tropica, L. mexicana, L. aeothiopica. Ta postać choroby objawia się owrzodzeniem skóry , pozostawiającą blizny martwicą tkanki. Twarz, szyję oraz kończyny pokrywają trudno gojące się rany.

Leiszmanioza skórno-śluzówkowa wywołana jest zakażeniem L. brasiliensis. U pacjentów z tym typem choroby dochodzi do uszkodzenia tkanek miękkich oraz zniekształcenia kształtu twarzy, chrząstek i kości nosa

Diagnozę stawia się w oparciu o biopsję szpiku kostnego, wątroby oraz rozmaz krwi pod kątem obecności pasożyta. Czasem zdarza się, że leiszmanioza rozpoznawana jest u pacjentów z AIDS .

Leczenie

Zakażenie leiszmaniozą może być śmiertelne i wymaga jak najszybszego podania antybiotyków oraz związków antymonu. Przy postaci leiszmaniozy skórnej leki wzbogaca się o ketokonazol, a od niedawna niektóre cytostatyki. Jednak najlepszą metodą walki z chorobą są szczepienia oraz unikania miejsc, w których występują muchówki.

Czytaj także:

Choroba Chagasa

Loajoza

Kryptosporydioza

Botulizm

Enterobioza (Owsica)