W±glik: dlaczego interesuj± siê nim terrory¶ci? Jak leczyæ zaka¿enia?

W±glik, który w³a¶nie pojawi³ siê w¶ród hodowców reniferów na pó³nocy Rosji i spowodowa³ ¶mieræ dwunastolatka, znowu rozpali³ wyobra¼niê osób kojarz±cych go jako broñ biologiczn±. Co wiemy o tej bakterii na pewno?

W±glik to choroba zaka¼na znana medycynie od staro¿ytno¶ci. Schorzenie najczê¶ciej wystêpuje u zwierz±t m.in. u byd³a, koni, owiec oraz kóz. Aktualna "zombie epidemia" w±glika dotyczy przede wszystkim zwierz±t (reniferów) i ich hodowców, wiêc nie mo¿e nadzwyczajnie zaskakiwaæ.

Rzeczywi¶cie, w±glik wykorzystywany by³ tak¿e jako broñ biologiczna i narzêdzie terrorystów. Ostatnie g³o¶ne przypadki zaka¿eñ w wyniku przestêpstwa to rok 2001. Przetrwalniki w±glika trafia³y wówczas do Amerykanów, a dok³adniej pracowników wa¿nych instytucji rz±dowych, w listach. Zmar³o 5 osób.

W±glik: co to za choroba

W±glik wywo³ywany jest przez bakterie Gram-dodatnie (Bacillus anthracis, tzw. laseczki w±glika). Dziêki wytwarzaniu endospory, czyli tzw. przetrwalników, bakterie te s± bardzo wytrzyma³e i odporne na dzia³anie czynników ¶rodowiskowych. Ocenia siê, ¿e nawet naj³agodniejsza odmiana choroby powoduje wysok± ¶miertelno¶æ u ludzi (ok. 20 proc.). Ciê¿ka, dot. jelit, nawet 100% zaka¿onych. Nie dziwi zatem ewentualne zainteresowanie terrorystów, potencjalne prace laboratoryjne nad wyselekcjonowaniem wyj±tkowo skutecznych mutacji, ale w o¶rodkach rz±dowych: przede wszystkim stworzenia leków, szczepionek, etc.

Cz³owiek mo¿e zakaziæ siê w±glikiem drog± kropelkow±, pokarmow± lub przez skórê. W miejscu wnikniêcia bakterii powstaj± zmiany zapalno-martwicze.

W±glik: objawy i diagnoza

Zaka¿enie w±glikiem mo¿e przebiegaæ na trzy sposoby - skórny (wystêpuje w 95 proc. zaka¿eñ), jelitowy i p³ucny. Postaæ skórna charakteryzuje siê odczynem zapalnym, przypominaj±cym wygl±dem pieprzyk. Wype³niony jest on ciemnym p³ynem. Gdy krosta pêka, na skórze pozostaje czarny strup. W postaci twardej powstaje g³êboki i niebolesny naciek zapalny tkanek. Skórnej odmianie w±glika towarzyszy powiêkszenie wêz³ów ch³onnych.

Zobacz tak¿e: Na pewno odró¿nisz zmianê nowotworow± na skórze od zwyk³ego pieprzyka? Zobacz galeriê

Postaæ jelitowa w±glika charakteryzuje siê silnymi bólami brzucha , gor±czk±, czasem zaparciami. Stolec chorego ma smolist± barwê, bardzo czêsto pojawia siê w nim krew. W zaka¿eniu tego typu wystêpuj± wymioty, z wyra¼nie widoczn± krwi±. Rozwój choroby prowadzi do wodobrzusza lub perforacji jelita. Zgon u nieprawid³owo leczonych chorych z postaci± jelitow± nastêpuje po 2-3 dniach.

Trzecia postaæ ma charakter ciê¿kiego zapalenia p³uc. Wysoka gor±czka, kaszel z odrywaj±c± siê krwist± plwocin±, duszno¶ci oraz sinica, to najbardziej charakterystyczne objawy postaci p³ucnej. Wiêkszo¶æ pacjentów umiera najpó¼niej po 36 godz. od zaka¿enia.

Zasadniczo to postaæ p³ucna jest najgro¼niejsza, o ¶miertelno¶ci ok. 90%. Z drugiej strony: jelitowa nieleczona lub leczona niew³a¶ciwie powoduje ¶miertelno¶æ u 100 proc. chorych, a to niestety zdarza siê czêsto. Chorobê na etapie uleczalnym trudno rozpoznaæ.

Leczenie zaka¿eñ wywo³anych przez w±glika

Objawy w±glika mog± przypominaæ niektóre ostre zatrucia. Jednoznaczn± odpowied¼ daj± tylko badania laboratoryjne. Jedyn± stosowan± form± leczenia jest podawanie choremu silnych antybiotyków. Potem pozostaje: czekaæ...

Czy epidemia w¶ród reniferów w Rosji zagra¿a ludziom na wiêkszym terenie? To ma³o prawdopodobne. Spory teren objêto kwarantann±. Choruj± zwierzêta endemiczne (wystêpuj±ce jedynie na okre¶lonym terenie), liczba zaka¿onych ludzi jest niewielka. Podobna epidemia by³a na tym terenie w 1941 roku i sama wygas³a.

Czytaj wiêcej o o przypadkach w±glika w Rosji (lipiec/sierpieñ 2016), czyli tzw. epidemii zombie

Do³±cz do Zdrowia na Facebooku!