Polegają one na przerwaniu ciągłości błony białawej jednego lub obydwu ciał jamistych, powiązanym lub nie z uszkodzeniem beleczek ciał jamistych a nawet cewki moczowej. Niespodziewane i gwałtowne siły zginające prącie podczas wzwodu są spowodowane przez urazy następujące podczas czynności medycznych, wziernikowania, wprowadzania cewnika podczas wzwodu, a także przez uderzenia o różne przedmioty, nieświadome ruchy nocne lub ruchy w celu ułatwienia mikcji, masturbację, a najczęściej nierozważne ruchy podczas spółkowania, wysiłek seksualny itd.
Uszkodzenie to może stwarzać problemy diagnostyczne, w podejściu oraz rehabilitacji, ponieważ wywiera również poważny wpływ psychologiczny i emocjonalny. Może pociągać za sobą intensywną terapię oraz rozciągnięte w czasie rezultaty. Często bariera psychologiczna pacjenta oraz ograniczona znajomość problemu przez lekarza internistę, który przy konsultacji może zlekceważyć uraz, mogą doprowadzić poszkodowanego do rezygnacji z konsultacji ze specjalistą. Z tej przyczyny do urologa trafiają pacjenci z utrwalonymi, trudnymi do wyleczenia uszkodzeniami, np. plamkami włóknistymi, czyli poważnymi skrzywieniami lub zaburzeniami wzwodu, przetokami tętnicowo-żylnymi połączonymi z wyciekiem krwi lub zakrzepicą wewnętrzną.
Przebieg diagnozy
Do diagnozy urazów prącia stosuje się kawernosonografię w celu zdefiniowania miejsca oraz istoty uszkodzenia. Ultrasonografia pozwala na zadowalające zdefiniowanie uszkodzenia oraz w niektórych przypadkach może zastąpić kawernosonografię. Magnetyczny rezonans jądrowy okazał się dokładniejszym oraz mniej inwazyjnym sposobem badania tkanek prącia. W porównaniu z ultrasonografią pozwala chirurgowi na określenie skuteczniejszej strategii terapeutycznej, umożliwiając otrzymanie dokładniejszych zdjęć. Wciąż istnieje kilka punktów spornych w kwestii optymalnego leczenia uszkodzeń prącia, choć większość specjalistów zaleca natychmiastowy zabieg operacyjny. Celem natychmiastowej operacji jest przywrócenie ciągłości anatomicznej pozwalającej zapobiec tworzeniu tkanki włóknistej, która może powodować skrzywienie prącia. Przy natychmiastowo zdiagnozowanych uszkodzeniach obszar wylewu zostaje ograniczony, a przy cięższych lub późno zdiagnozowanych przypadkach wylew może rozciągnąć się na mosznę, krocze, pachwinę, a nawet na podbrzusze, powodując ryzyko powstania infekcji bakteryjnych. Kompetencja lekarza i jego zdolność do szybkiego zdiagnozowania urazu zachęcają pacjenta do konsultacji ze specjalistą, dzięki której chory otrzyma natychmiastową pomoc. Gwarantuje to poprawne funkcjonowanie narządu oraz szybkie odzyskanie sprawności seksualnej, z jak najmniejszym uszczerbkiem psychofizycznym, co jest istotnie zwłaszcza u pacjentów w wieku młodzieńczym.
