Jak pokonać problemy z chodzeniem?
Może to być marsz w miejscu, wymachy ramionami czy też cofanie jednej nogi do tyłu i przesuwanie do przodu. Każdy sposób jest dobry, najważniejsze jest osiągnięcie zamierzonego celu. Różne "sztuczki" i "triki" pomogą ci w przezwyciężeniu znieruchomienia.
Kontroluj i utrzymuj wyprostowaną postawę, a unikniesz upadków. Skrzyżuj ręce z tyłu na pośladkach. Skrzyżowane ręce pchają miednicę do przodu, odchyl głowę do tyłu. Powtórz kilka razy codziennie to ćwiczenie, by nauczyć się automatycznego kontrolowania postawy.
Gdy zdarza ci się tzw. "zamrożenie" i nie możesz przejść przez drzwi, spróbuj umocować na dole obramowania drzwi szeroki pasek białej, samoprzylepnej taśmy. Działanie białej linii na wzrok powinno pobudzić twoje pozbawione automatyczności reakcje i pozwolić przejść przez drzwi.
Podczas chodu ustawiaj stopy z dala od siebie - unikniesz potknięcia się o własną nogę. (Rys. 1)
Jeśli zaczynasz szurać nogami, zatrzymaj się, popraw swoją postawę ciała, unieś wysoko głowę, spróbuj unosić wysoko kolana i stawiać stopy na piętę. Koncentruj się na chodzeniu, wydłuż krok i włącz pracę ramion.
Zmieniając kierunek marszu, nie obracaj się na pięcie. Idź po łuku, aż osiągniesz zamierzony kierunek marszu.
Nie próbuj naśladować innych, idź swoim rytmem.
Usuń wszystkie przeszkody na drodze twojego poruszania się, jak dywaniki, maty, ścierki. Wybierz najprostszą drogę, aby dotrzeć do celu.
Korzystaj z poręczy przy schodzeniu i wchodzeniu po schodach.
Zamontuj poręcze w korytarzu swojego mieszkania.
Jeśli źle się czujesz lub masz zaburzenia równowagi, poproś drugą osobę o pomoc w dotarciu do celu.
Nie przechylaj się do tyłu, patrz prosto przed siebie, a nie w dół.
Jeśli korzystasz z pomocy osoby drugiej w czasie "zamrożenia", poproś ją, aby trzymała cię za ramiona lub łokcie.
Jeśli nie możesz ruszyć z miejsca, gdyż obawiasz się upadku, poproś drugą osobę, aby stanęła twarzą do ciebie i oparła ręce na twoich barkach. Osoba pomagająca idzie tyłem do tyłu, stawiając lekki opór choremu, który "pcha" opiekuna. (Rys. 2)
