Stopniowo zmniejszająca się skuteczność leczenia
Chory może znaleźć się w sytuacji, kiedy przez większość dnia ma dyskinezy lub silny bezruch, a okres korzystnego działania leków - bez objawów ubocznych - stale się skraca. Po zażyciu leków długo oczekuje na ich skutek, doznając w tym czasie przykrych dolegliwości, poprzedzających nastąpienie właściwego efektu leczniczego (bolesne kurcze mięśni , nasilone drżenie).
Inną komplikacją bywa nieprzewidywalne (niezależne od pory przyjmowania leków) występowanie napadów bezruchu (tzw. zamarzanie, "freezing"), lub nagłe przełączenia ("on-off") między złą a względnie dobrą sprawnością.
Narastające zaburzenia postawne
Objawem stosunkowo najtrudniej poddającym się leczeniu są zaburzenia równowagi i upadki, co istotnie ogranicza samodzielność chorych w tym okresie ze względu na trudności w chodzeniu i ryzyko urazu.
Zaburzenia wegetatywne
Jest to grupa objawów, do których należą: obniżenie ciśnienia tętniczego powodujące zasłabnięcia i upadki, uporczywe zaparcia stolca, zaburzenia funkcji pęcherza moczowego (utrudnione, niekompletne oddawanie moczu
lub częstomocz), napadowa zwiększona potliwość z towarzyszącym utrudnieniem oddechu.
Problemy umysłowe
Spowolnienie myślenia, upośledzenie pamięci, zaburzenia orientacji przestrzennej mogą należeć do obrazu ch.P., szczególnie w późnym okresie schorzenia. Ograniczają one samodzielność chorych w takich czynnościach jak prowadzenie samochodu czy poruszanie się w nieznanych miejscach. Depresja i lęk mogą dodatkowo utrudniać skuteczność leczenia niesprawności ruchowej.
