Objawy
- ból oraz dyskomfort w jamie brzusznej zmniejszające się po wypróżnieniu
- zmiana częstości wypróżnień, biegunki i zaparcia, śluz w stolcu
- częste parcie na stolec, poczucie niezupełnego wypróżnienia, wzdęcia
Przyczyny
Wśród przyczyn wymienia się zaburzenia: hormonalne, psychiczne, motoryki jelit, odczuwania bodźców oraz nietolerancję pokarmów.
Ryzyko zachorowania
Jedna z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza i najczęściej występująca choroba jelit. Trzy razy częściej dotyka kobiety niż mężczyzn, zwykle objawia się między 30. a 50. rokiem życia.
Diagnostyka
By wykluczyć inne przyczyny zaburzeń (raka jelita grubego, wrzodziejące zapalenie jelit), wykonuje się: badanie endoskopowe (rektoskopia, sigmoidoskopia, kolonoskopia), morfologię, próbę benzydynową na krew utajoną w kale, posiew i badanie kału, poziom hormonów tarczycy (TSH, fT3, fT4), badanie radiologiczne jelit z kontrastem (papka barytowa) oraz USG jamy brzusznej. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób powyżej 45 r.ż.
Leczenie
Zaleca się psychoterapię, zmianę trybu życia na spokojniejszy, wykluczenie z diety przetworów mlecznych (jeżeli wywołują u chorego biegunki i wzdęcia), kawy, cytrusów. Przy biegunkach podaje się loperamid i cholestyraminę. Gdy główne dolegliwości wynikają z zaparć, stosuje się: dietę bogatoresztkową, lewatywę oraz środki pomagające w wypróżnieniu, np. laktulozę, mebewerynę, debewerynę, cyzapryd. Natomiast gdy głównie dolegają bóle i wzdęcia - leki przeciwwzdęciowe, np. związki krzemu; rozkurczowe i poprawiające pracę jelit, np. debewerynę i mebewerynę.
