- uporczywy kaszel
- krwioplucie
- nocne poty i podwyższona temperatura ciała
- spadek masy ciała
Zakażenie Mycobacterium tuberculosis. To specyficzna bakteria, która rozmnaża się wolno, ale jest bardzo odporna na czynniki zewnętrzne. Zarażony może latami nosić w sobie prątki, które uaktywnią się przy spadku odporności.
Istnieje ustawowy nakaz leczenia chorych na gruźlicę. W przeszłości była to choroba śmiertelna, dziś znamy skuteczne leki, ale należy stosować je przez ok. pół roku.
Jest większe u osób o niskim statusie ekonomicznym, alkoholików, narkomanów. W ostatnich latach częstotliwość występowania gruźlicy maleje, choruje na nią ok. 24 na 100 tys. mieszkańców Polski.
- płyn w jamie opłucnowej
- w jamie pogruźliczej dochodzi czasami do powstawania komórek nowotworowych
- krwioplucie
- przekształcenie się w gruźlicę lekooporną
Badanie odczynu tuberkulinowego, czyli OT, które polega na podaniu podskórnie w formie zastrzyku antygenów bakterii (tuberkulina), a po trzech dniach odczytanie wielkości nacieku wokół miejsca iniekcji. Średnica bąbla większa niż 10 mm (wynik dodatni) wskazuje na zaistniały kontakt z prątkami gruźlicy, ale nie oznacza zakażenia - może być skutkiem szczepienia. Do rozpoznania gruźlicy konieczne jest zdjęcie RTG klatki piersiowej. Potwierdzeniem diagnozy jest wykrycie prątków w badaniu plwociny lub wykrycie materiału genetycznego prątka gruźlicy w badaniu molekularnym.
Długotrwałe leczenie przy użyciu kilku rodzajów leków przeciwbakteryjnych.
Unikanie osób zarażonych. Najskuteczniejszą metodą zapobiegania gruźlicy są szczepienia. Pamiętajmy jednak, że nie dają one stuprocentowego bezpieczeństwa, zwłaszcza w przypadku zakażenia dużą ilością prątków lub przy spadku odporności. Według najnowszego kalendarza szczepień obowiązkowi zaszczepienia przeciw gruźlicy będą podlegały noworodki w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu.