- oddawanie stolca o zmienionej konsystencji 3 lub więcej razy na dobę
- śluz, ropa lub krew w stolcu
- kurczowy ból brzucha, podwyższona temperatura, ogólnie złe samopoczucie, nudności
Ostrą biegunkę, zwykle połączoną z wymiotami, powodują a zakażenia jelitowe, niektóre leki (m.in. antybiotyki), stres. Jeśli trwa ponad 3 tyg., można podejrzewać, że kryje się za nią celiaklia (nietolerancja glutenu) albo przewlekła choroba zespół złego trawienia, zapalenie jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelit, zespół jelita drażliwego nadczynność tarczycy, niewydolność nerek lub wątroby.
Odwodnienie i utrata elektrolitów może powodować zaburzenia krążenia, zwłaszcza u małych dzieci.
Posiew kału; badanie krwi (morfologia, jony, wskaźniki stanu zapalnego, funkcji nerek i wątroby); badanie kontrastowe jelita; test na obecność krwi w stolcu, endoskopia.
Mycie rąk przed posiłkiem, dbałość o higienę przechowywania pokarmów i prawidłowy skład diety.
Najczęściej stosowane leki przeciwbiegunkowe to środki absorpcyjne, czyli wiążące w jelitach różne substancje. Należy do nich m. in. węgiel leczniczy. Inna grupa to leki działające rozkurczowo na mięśniówkę jelit, a kolejna - modyfikujące nieprawidłową motorykę przewodu pokarmowego. Przy przewlekających się biegunkach oraz gdy występują one u dzieci, konieczne jest odpowiednie nawodnienie osoby chorej. Może to być zwykła woda czy słaba, niesłodzona herbata albo preparat wieloelektrolitowy.