Padaczka północna zaliczana jest do lizosomalnych chorób spichrzeniowych charakteryzujących się odkładaniem szkodliwych związków. W tym przypadku wada genetyczna prowadzi do zalegania dwóch typów barwników - lipofuscyny (tworzy tzw. plamy wątrobowe) i ceroidu. Nadmiar ten ma bardzo niekorzystny wpływ na układ nerwowy dziecka.
Ponieważ zaburzenie metaboliczne najbardziej odbijają się na ośrodkowym układzie nerwowym, dotknięte chorobą osoby niemal od chwili narodzin borykają się z atakami padaczki.
Schorzenie rozpoznaje się w oparciu o wywiad oraz badania obrazowe. Jednak przyczynę występowania ataków potwierdzają badania genetyczne.
Postępowanie niczym nie różni się od tego stosowanego przy klasycznej padaczce. Podstawową terapią jest podawanie leków przeciwpadaczkowych. Leki muszą być przyjmowane w określonej liczbie dawek o stałych porach. W przypadku ok. 5-10 procent leki są nieskuteczne, wówczas stosuje się leczenie neurochirurgiczne.