Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Wywołujący chorobę paciorkowiec z grupy Streptococcus pyogenes przenika do ludzkiego ciała na kilka sposobów. Zakażenie bardzo często stanowi powikłanie po infekcji górnych dróg oddechowych, przewlekłej niewydolności żylnej bądź chorobie nowotworowej. Schorzenie częściej pojawia się u pacjentów po zabiegach chirurgicznych, z nieleczoną cukrzycą, z zaburzeniami krążenia lub infekcją grzybicza. W grupie dużego ryzyka znajdują się osoby po przeszczepach, z AIDS oraz przyjmujące leki immunosupresyjne. Mimo że rozpoznawana jest u pacjentów w różnym wieku, najczęściej z jej powodu cierpią dzieci (zazwyczaj chłopcy) do dziewiątego roku życia oraz osoby po 60.
Rodzaj oraz skala zmian zależy przede wszystkim od typu choroby. Postać pęcherzowa tworzy się wskutek infekcji tkanek naskórka co prowadzi do jego oddzielenia od pozostałych warstw skóry. Martwicza prowadzi do szybkiego obumierania, krwotoczna to konsekwencja uszkodzenia splotów naczyniowych w głębszych warstwach skóry. Nowotworowa towarzyszy przerzutom, wędrująca (lub pełzająca) zajmuje naczynia limfatyczne, zaś nawrotowa rozwija się falami - ustępuje, by po pewnym czasie znowu powrócić.
Objawy
Najbardziej charakterystycznym objawem róży są, rozwijające się początkowo w głębszych warstwach, bolesne, wyraźnie odgraniczone czerwone plamy. Bardzo szybko zaczynają pokrywać całe ciało, szczególnie skórę twarzy i kończyn dolnych. Pojawieniu się zmian skórnych towarzyszy bardzo wysoko gorączka, może ona sięgać nawet 40 stopni, złe samopoczucie, ogólne osłabienie oraz dreszcze. Ponieważ róża rzadko występuje samodzielnie, w zależności od schorzenia, z którym współistnieje obserwuje się kaszel, chrypkę przy infekcji dróg oddechowych. U pacjentów z cukrzycą oraz chorobami w obrębie układu krążenia obserwuje się obrzęk i owrzodzenie kończyn. Czasem obecność dodatkowej infekcji wywołuje uporczywy ból w czasie poruszania. Niekiedy obserwuje się wzrost glukozy we krwi oraz nadciśnienie tętnicze.
Diagnoza
Niezbędne przy stawianiu diagnozy jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu z pacjentem. Następnie zleca się badanie krwi (OB. oraz CRP są podwyższone) oraz testy immunologiczne. Drugie z badań tzw. ASO pozwala potwierdzić lub wykluczyć obecność paciorkowca. Jeśli róża rozwinęła się u chorego już pacjenta należy monitorować stan schorzenia podstawowego.
Leczenie
Zwalczanie choroby przebiega zazwyczaj dwutorowo. Obok leczenia miejscowego tj. stosowania okładów oraz maści steroidowych łagodzących ból niezbędna jest antybiotykoterapia. Zazwyczaj trwa ona nie dłużej niż siedem dni. Łagodzenie skutków róży powinno być prowadzone równocześnie z leczeniem choroby podstawowej.
