Choroba Osgood-Schlattera

Rozrost kości, choć jest całkowicie naturalnym procesem to zdarza się, że przebiega z pewnymi komplikacjami. Rozwijający się, zarówno u chłopców jak i u dziewczynek, w okresie dojrzewania, stan zapalny może mocno uprzykrzyć życie. W grupie największego ryzyka znajdują się przede wszystkim te dzieci, które uprawiają sport.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Choroba Osgood-Schlattera rozwija się u młodzieży między jedenastym a czternastym rokiem życia. Jednoznaczna przyczyna jej rozwoju nadal nie została poznana. Zdaniem specjalistów wynika ona z przeciążenia guzowatości kości piszczelowej.

Guzowatość to niewielka wypukłość znajdująca się w górnym odcinku kości piszczelowej. Pozwala ona na połączenie jednego z więzadeł rzepki kolanowej i ścięgna mięśnia czterogłowego. Dzięki niemu możliwe jest m.in. zginanie nogi w kolanie czy bieganie. Zbyt intensywny wysiłek fizyczny sprawia, że mięsień w porównaniu z guzowatością wzmacnia się i rozrasta zbyt szybko. W efekcie nie mogąca utrzymać go struktura pęka. To wzajemne rozłączenie prowadzi do powstania stanu zapalnego oraz obrzęku .

Schorzenie najczęściej rozwija się u tych dzieci, które trenują koszykówkę, piłkę nożną, siatkówkę, gimnastykę artystyczną, balet bądź łyżwiarstwo.

Objawy

Najbardziej charakterystycznym objawem choroby jest ból w kolanie nasilający się w czasie biegania , wchodzenia po schodach czy skakaniu. Dodatkowo pojawia się napięcie mięśniowe . Dolegliwości najczęściej dotykają tylko jedno kolano a ich nasilenie to indywidualne odczucie każdego chorego.

Diagnoza

Schorzenie rozpoznaje się w oparciu o wywiad z pacjentem oraz analizę objawów. Aby uzyskać całkowitą pewność konieczne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego bolącego kolana.

Leczenie

Dolegliwości zazwyczaj ustępują samoistnie w momencie gdy kość przestaje rosnąć. W przypadku gdy dolegliwości są wyjątkowo uciążliwe podaje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaleca się zrezygnowanie z zajęć wymagających dużego wysiłki i zastąpienie ich fizjoterapią, dzięki której udaje się zmniejszyć napięcie w kończynie (przede wszystkim ćwiczenia mięśnia czterogłowego). U niektórych pacjentów noga musi zostać unieruchomiona na 3-4 tygodnie. W takich sytuacjach jeśli jest to możliwe zamiast gipsu zaleca się noszenie specjalnych aparatów lub ortez .

Czytaj także:

Zespoły nadmiernej wiotkości (Elastopatia)

Jałowa martwica kości

Urazy kolan w sezonie zimowym - leczenie i zapobieganie

Najczęstsze kontuzje biegaczy

Łąkotka

Więcej o: