Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Medycyna wyróżnia aż sześć odmian pemfigoid (rumieniowa, łojotokowa, guzkowa, pęcherzowa, pęcherzykowa lub ograniczoną do podudzi), to najczęściej diagnozowana jest postać pęcherzowa. Charakterystyczne dla niej pęcherze mogą pojawić się także w obrębie błon śluzowych, szczególnie jamy ustnej. Nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego (głównie immunoglobulin typu G ), zdaniem specjalistów, powiązana jest z uwarunkowaniami genetycznymi a także wiekiem pacjenta. W grupie największego ryzyka znajdują się przede wszystkim panie po 50. roku życia. Czasem powstawanie pęcherzy to skutek szkodliwego promieniowania lub przyjmowanych leków (np. moczopędnych oraz tych stosowanych przy leczeniu świerzbu lub łuszczycy).
Objawy
Piekące i niekiedy bardzo bolesne pęcherze to nie jedyne objawy choroby. Pemfigoidowi niejednokrotnie towarzyszy świąd oraz pieczenie skóry. Pacjenci mają duże kłopoty z przełykaniem a kwaśne produktu dodatkowo potęgują pieczenie w jamie ustnej. Obok bólu gardła czy kaszlu mogą pojawiać się częste krwotoki z nosa .
Dolegliwości te nie pojawiają się jednak z dnia na dzień. Rozwój choroby mogą poprzedzać bolesne, początkowo niewielkie ranki w jamie ustnej, podrażnione oczy, złuszczanie naskórka z dziąseł oraz zmiany na skórze (pęcherze, rany).
Diagnoza
Obok szczegółowego wywiadu z pacjentem wykonuje się szereg podstawowych badań laboratoryjnych. Niezbędnym punktem rozpoznania jest biopsja zajętej chorobą tanki. Ponieważ ta bardzo rzadka choroba immunologiczna może być zapowiedzią rozwijającego się raka lub rumienia wysiękowego wielopostaciowego , należy przeprowadzić dodatkowe testy.
Leczenie
Całkowite wyleczenie nie jest w przypadku pemfigoidu możliwe. Na szczęście dzięki odpowiedniej terapii udaje się znacznie złagodzić jej objawy i przebieg. Najczęściej podaje się glikortykosteroidy, których dawka, wraz z wyciszaniem się choroby zostaje stopniowo zmniejszana. W niektórych przypadkach, aby wzmocnić i uzupełnić leczenie przepisuje się antybiotyki.
Przy wyjątkowo ciężkiej postaci lub gdy podstawowa farmakologia nie przynosi efektów stosuje się leki immunosupresyjne .
Czytaj także:
Choroba Behçeta (choroba Behceta)
Małopłytkowość samoistna i wtórna
Choroba Schönleina-Henocha (Choroba Schonleina-Henocha, plamica alergiczna)
