Choroba Perthesa

Schorzenia prowadzące do zwyrodnienia stawów zazwyczaj pojawiają się u osób starszych, zdarza się jednak, że ten rodzaj zmian rozwija się już u dzieci. W przypadku choroby Perthesa, zaliczanej do tzw. jałowych martwic kości, w grupie największego ryzyka są chłopcy między trzecim a czternastym rokiem życia.

Dołącz do nas na Facebooku!

Jałowa martwica kości to grupa schorzeń charakteryzująca się postępującą martwicą tkanki kostnej (tzw. nerkoza). Rozwój choroby nie ma żadnego związku z zakażeniem np. drobnoustrojami. U pacjentów z chorobą Perthesa zmiany chorobowe skupione są w obrębie kości udowej, martwica najczęściej dotyka staw biodrowy . Najwięcej zachorowań odnotowuje się wśród białych chłopców między 5 a 6 rokiem życia.

Objawy

Przyczyny powstawania tego rodzaju zmian zwyrodnieniowych nie są do końca znane, przypuszcza się jednak, że spowodowane są one anomalią w budowie naczyń krwionośnych zlokalizowanych w kości udowej lub zaburzeniami hormonalnymi. Mimo że choroba Perthesa rozpoznawana jest głównie u dzieci, to może pojawić się także u dorosłej osoby. Dlatego też w zależności od wieku pacjenta pojawiają się inne dolegliwości. W przypadku dzieci najbardziej charakterystyczne są:

- utykanie

- delikatny ból w stawie biodrowym i kolanowym pojawiający się po wysiłku fizycznym

- problemy ze zgięciem i odchyleniem kończyny

- skurcze oraz pojawiająca się po ustąpieniu bólu sztywność biodra

- spłaszczenie pośladka po stronie zajętej kończyny

- niekiedy zdarza się, że jedna ze stóp jest nieznacznie krótsza

Dorośli, u których podejrzewa się chorobę Perthesa uskarżają się głównie na:

- promieniujący i nasilający się po wysiłku ból od biodra do kolana

- utykanie

- nagłe zapadnięcie głowicy kości prowadzące do znacznego skrócenia kończyny

W zależności od postępu choroby medycyna wyróżnia cztery etapy rozwoju schorzenia. Pierwszy z nich obejmuje objawy prodromalne (tzw. zwiastujące) charakteryzujące się wysiękiem stawowym, czyli obecnością płynu zwiastującą rozwój stanu zapalnego. Drugi to tzw. sklerotyzacja, czyli zgęszczenie jądra głowy kości udowej. Trzeci - okres rozwałkowania oznacza częściowy rozpad jądra głowy kości. Czwarty ostatni to już trwałe zmiany w organizmie. Od wystąpienia pierwszych zmian to ich całkowitego utrwalenia mija zazwyczaj od 2 do 4 lat.

Diagnoza

Rozpoznanie schorzenia opiera się przede wszystkim, obok analizy objawów klinicznych, na badaniach obrazowych. Zdjęcia wykonane aparatem rentgenowskim oraz ultrasonografem zazwyczaj nie pozostawiają wątpliwości. Zmiany wywołane chorobą dotykają staw biodrowy i to jego obraz jest kluczowy przy potwierdzaniu diagnozy.

Dodatkowo obserwuje się m.in. spłaszczenie główki oraz pogrubienie kości udowej.

Leczenie

W pierwszej kolejności konieczne jest całkowite odciążenie chorej nogi, co łączy się z ułożeniem pacjenta na wyciągu pośrednim. Następnie podaje się środki mające złagodzić napięcie mięśniowe oraz przykurcze. Niezbędnym etapem leczenia są ćwiczenia pozwalające odciążyć chorą nogę oraz wzmocnić mięśnie (niekiedy wykonywane są w specjalnym gipsie). U części pacjentów zaleca się noszenie obuwia ortopedycznego. W przypadkach gdy leczenie doraźne nie daje efektów konieczne jest wykonanie zabiegu operacyjnego np. osteotomii Saltera (przecięcie kości i ponowne jej ustawienie).

Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza

Czytaj także:

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (Choroba Bechterewa)

Choroba Haglunda - Severa (Osteonecrosis)

Wypadnięcie dysku

Choroba Scheuermanna

Mięsak Ewinga (Guz Ewinga)

Więcej o: