Choroby śródmiąższowe płuc nie mają charakteru infekcyjnego, ani nowotworowego. Charakteryzują się szeregiem zmian rozsianych niemal po całych płucach i nie tylko. Bardzo często schorzenie atakuje nie tylko pozostałe elementy układu oddechowego , ale i serce , prowadząc do jego niewydolności.
Choroby śródmiąższowe płuc zakłócają przepływ oraz wymianę gazów w całym organizmie. Pierwszy etap choroby cechuje się poważnymi problemami z oddychaniem, dusznościami i suchym kaszlem . Ryzyko zachorowania rośnie wraz z wiekiem.
Zdarza się, że ten rodzaj zmian chorobowych w płucach wywołany jest szkodliwym czynnikiem, długim przyjmowaniem leków lub są powikłaniem po chorobach tkanki łącznej. Jednak większość pojawia się samoistnie (idiopatyczne) z nieznanych przyczyn.
Ze względu na czynnik wywołujące schorzenie śródmiąższowe choroby płuc dzieli się na:
- idiopatyczne śródmiąższowe zapalenie płuc
- idiopatyczne włóknienie płuc
- niespecyficzne śródmiąższowe zapalenie płuc
- kryptogenne organizujące się zapalenie płuc
- ostre śródmiąższowe zapalenie płuc Zespół Hammana-Richa
- śródmiąższowa choroba płuc z zapaleniem oskrzelików oddechowych
- złuszczające śródmiąższowe zapalenie płuc
- limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc
Choroby śródmiąższowe płuc o znanej przyczynie :
- polekowe
- choroby tkanki łącznej i zawodowe
- czynniki środowiskowe i zawodowe
Choroby śródmiąższowe płuc w przebiegu chorób ziarniniakowych :
- sarkoidoza
- alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
Inne, rzadkie postacie chorób śródmiąższowych płuc :
- limfangioleiomiomatoza
- histiocytoza z komórek Langerhansa
- eozynofilowe zapalenie płuc
- proteinoza płuc
Diagnozę śródmiąższowych chorób płuc opiera się na obrazie ze zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej oraz badaniu histopatologicznym, które niemal jednoznacznie potwierdza schorzenie.
Dostępne i stosowane środki farmakologiczne nie są wystarczająco skuteczne, dlatego podstawą leczenia większości tego typu chorób płuc jest łagodzenie bólu i objawów choroby.