Wśród szumów usznych wyróżnia się szumy obiektywne i subiektywne.
Szumy obiektywne powstają gdy źródło dźwięku znajduje się w pobliżu ślimaka ucha wewnętrznego, odbiór dźwięku jest prawidłowy. Przyczyną szumów obiektywnych są: zaburzony przepływ krwi przez naczynia krwionośne powodujący szumy pulsacyjne, zgodne z akcją serca, przetoki tętniczo-żylne, zmiany miażdżycowe, guzy wewnątrzczaszkowe, skurcze mięsni znajdujących się w pobliżu ucha (mięsnie podniebienia i śróduszne), zmiany zwyrodnieniowe stawów skroniowo - żuchwowych (słyszalne jako trzaski i zgrzytania).
Szumy subiektywne powstają wskutek zaburzeń funkcjonowania narządu słuchu. Są one znacznie częstsze. Większość spowodowana jest uszkodzeniami komórek słuchowych w ślimaku ucha wewnętrznego, a rzadziej: guzami kata mostowo-móżdżkowego, otosklerozą, perforacją błony bębenkowej, zaburzeniami drożności trąbki słuchowej, woskowiny w przewodzie słuchowym oraz procesami zapalnymi.
Komórki słuchu w ślimaku ucha wewnętrznego mogą być uszkodzone z powodu: urazu akustycznego, narażania na hałas, niedokrwienia w wyniku zaburzeń naczyniowych, krążeniowych, zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego, stresu, infekcji wirusowych, urazów mechanicznych, zaburzeń hormonalnych oraz starzenia się narządu słuchu.
Leczenie
Szumy uszne można leczyć metodą przyczynową lub objawową.
Leczenie przyczynowe możliwe jest tylko wtedy, gdy znana jest przyczyna powstania szumu usznego i polega na jej wyeliminowaniu. Natomiast leczenie objawowe ma na celu zmniejszenie uciążliwości szumów usznych poprzez modyfikację sygnałów dźwiękowych w drodze słuchowej.
W leczeniu objawowym wykorzystuje się leki poprawiające ukrwienie komórek nerwowych, leki stabilizujące błonę komórkową, elektrostymulację, laseroterapię, leczenie metodą habituacji.
