Rak jajnika

Rak jajnika jest drugim co do częstotliwości nowotworem dróg rodnych. Co roku choroba dotyka 3000 kobiet.

Rakiem jajnika nazywane jest pojawienie się komórek nowotworowych w jednym lub obydwu jajnikach. Chore komórki namnażają się i tworzą guza nowotworowego, który może rozprzestrzeniać się na inne komórki.

Przyczyny powstawanie tego schorzenia nie są znane. Ryzyko zachorowania jest największe u kobiet w wieku około menopauzalnym. Znaczenia mają także predyspozycje genetyczne (rak piersi, jelita grubego w rodzinie), zaawansowany wiek lub bezdzietność.

Objawy

Rak jajnika u większości kobiet nie daje początkowo żadnych oznak, co powoduje, że tylko u 20% pań jest diagnozowany we wczesnym stadium. Często też mylony jest ze schorzeniami przewodu pokarmowego.

Zaniepokoić powinny trwające dłużej niż 2 tygodnie: ból w jamie brzusznej i miednicy małej, przewlekłe dolegliwości żołądkowe i jelitowe, dziwne wahania wagi, parcie na pęcherz mimo braku infekcji układu moczowego, zwiększające się osłabienie. Najbardziej charakterystycznym symptomem raka jajnika jest wodobrzusze.

Diagnostyka

Nie ma badań, które mogłyby pomóc w wykryciu tego schorzenia we wczesnym stadium. Są natomiast badania wskazujące ogólnie na schorzenia jajnika, również nowotwór: raz w roku badanie ginekologiczne u kobiet powyżej 18. roku życia, coroczne badanie przez odbyt u kobiet powyżej 35. roku życia, przez pochwowe badanie USG, a u kobiet po menopauzie ocena stężenia markera Ca 125.

Dodatni wynik badań powinien skłonić do wizyty u lekarza ginekologa - onkologa.

Leczenie

Leczenie raka jajnika zależne jest od stopnia zaawansowania choroby, wieku kobiety oraz innych chorób występujących równocześnie. Najczęściej jednak stosuje się leczenie chirurgiczne wraz z chemioterapią.

Podczas zabiegu chirurgicznego usuwa się widoczne zmiany nowotworowe. W chemioterapii stosuje się leki cytostatyczne. Pacjentka otrzymuje je dożylnie, doustnie lub bezpośrednio do jamy brzusznej. Chemioterapia niestety ma przykre działania uboczne, bowiem działa także na komórki zdrowe.

Po leczeniu pacjentka musi pozostawać pod obserwacją i przeprowadzać badania kontrolne.