Głuchota starcza jest wynikiem naturalnego starzenia się organizmu. Dotyka najczęściej ludzi po 55 roku życia. Częściej mężczyzn niż kobiet. Choroba może rozwijać się nawet 30 lat. Osobami najbardziej zagrożonymi głuchotą starczą są ludzie nadmiernie obciążający słuch w młodości. Przyczyny głuchoty starczej mogą być różne. Może wiązać się z innymi chorobami lub być dziedziczna.
Objawy
Głuchota starcza jest procesem stopniowym, postępującym. Pierwszym objawem jest zazwyczaj problem ze słyszeniem tonów o wysokiej częstotliwości, później tonów o średniej częstotliwości. Zaczynają się problemy ze zrozumieniem mowy w dużym hałasie. Chory skarży się na nieprzyjemne szumy i gwizdy w uszach oraz zawroty głowy. Obniża się ostrość słyszenia.
Głuchota starcza jest także schorzeniem działającym na psychikę chorego. Problemy ze słuchem powodują izolację społeczną chorego i mogą prowadzić do depresji.
Leczenie
Proces rozwoju niedosłuchu można opóźniać już w młodości. Wystarczy chronić narząd słuchu przed zbyt głośnymi dźwiękami.
Głuchota starcza wymaga kontaktu z lekarzem laryngologiem, który przeprowadzi badania i określi poziom utraty słuchu. Zazwyczaj najlepszą metodą poprawy jakości życia jest zakupienie aparatu słuchowego.
Głuchota starcza może być leczona także farmakologicznie poprzez podawanie leków poprawiających ukrwienie ośrodkowego układu nerwowego. Skuteczność tego leczenia w przypadku zmian starczych nie jest jednak wielka.
