Badanie otoskopowe

Ból, zapalenie ucha czy kłopoty ze słuchem mogą pojawić się z różnych przyczyn. Aby móc określić charakter oraz skalę zmian wykonuje się otoskopię, czyli wziernikowanie ucha. Dzięki wykorzystywanemu do badania aparatowi lekarz może dokładnie przyjrzeć się przewodom słuchowym oraz błonie bębenkowej.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Wykorzystywany do badania otoskop, nazywany także wziernikiem usznym, zbudowany jest z cylindrycznej rurki (uchwytu). Przymocowana do niej główka wyposażona jest w żarówkę lub szkło powiększające. Do tego dochodzi wymienna i dopasowywana indywidualnie do każdego pacjenta stożkowata końcówka umieszczana bezpośrednio w uchu chorego. Niektóre posiadają własne zasilanie, zaś aparaty najnowszej generacji, tzw. wideootoskopy mają wmontowaną kamerę, rejestrującą i przesyłającą obraz do komputera.

Po co i kiedy jest wykonywane wziernikowanie ucha

Wziernikowanie ucha pozwala ocenić drożność przewodu słuchowego, czyli odcinka biegnącego od małżowiny usznej do błony bębenkowej, a także wnętrze ucha środkowego , czyli struktury odpowiedzialne za zmysł słuchu oraz utrzymywanie równowagi. Badanie umożliwia rozpoznanie i zdiagnozowanie zmian w aparacie słuchowym (infekcje, nadmierne gromadzenie się woskowiny oraz pęknięcie lub przebicie w obrębie kanału słuchowego). Jego połączenie z nosem oraz gardłem sprawia, że podczas wziernikowania stają się doskonale widoczne.

Otoskopia wykorzystywana jest również u pacjentów z podejrzeniem ostrego zapalenia ucha środkowego lub wewnętrznego, ropnego zapalenia ucha środkowego, zmianach grzybiczych , a także przy usuwaniu ciała obcego.

Jak wygląda wziernikowanie ucha?

Przed wprowadzeniem wziernika w pierwszej kolejności lekarz dokładanie ogląda okolice ucha i wejście do przewodu słuchowego. Aby ułatwić umieszczenie aparatu osoba wykonująca badanie (zdarza się, że przeprowadza je pielęgniarka) lewą ręką pociąga małżowinę do góry i ku tyłowi, u małych pacjentów "rozciąga się" ją jedynie ku tyłowi. Po oświetleniu przewodu słuchowego wziernik wprowadzany jest bardzo delikatnie do uchu, jedynie do części chrzęstnej. Zbyt głębokie umieszczenie otoskopu tj. w części kostnej może być bardzo bolesne. W pierwszym etapie badania ogląda się skórę przewodu słuchowego, następnie błonę bębenkową. Prawidłowa i zdrowa błona jest bladoszara, owalna i półprzezroczysta. Niekiedy u dorosłych pokrywają ją białe plamy, czyli złogi wapniowe .

Wziernikowanie ucha trwa od kilku do kilkunastu minut a mogący pojawić się dyskomfort lub ból zależny jest od wprawy i doświadczenia badającego.

Czytaj także:

Ostre zapalenie ucha środkowego

Laryngolog

Choroba Méniere'a (Choroba Meniere'a)

Otoskleroza - wróg słuchu młodych ludzi

Hałas nas niszczy