Rola genetyki w chorobie Parkinsona
Od dawna interesowano się znaczeniem dziedziczności w ch.P.
Zwrócono uwagę, że spotyka się występowanie rodzinne tej choroby. Obecne badania epidemiologiczne oceniają częstość rodzinnej ch.P. w granicach od 5 do 35% przypadków (w zależności od metody i możliwości przeprowadzenia wywiadu rodzinnego, co w schorzeniu rozpoczynającym się typowo w średnim i późnym wieku jest trudne).
Istotne informacje wniosły współczesne badania genetyczne. Wykryto geny odpowiedzialne za ch.P. u osób z tak zwanym rodzinnym parkinsonizmem. Najciekawsze wnioski wynikające z tych badań są następujące:
- Prawdopodobnie większość przypadków rozpoznawanych dziś jako choroba Parkinsona, ma podłoże genetyczne.
- Chorzy mający ten sam defekt genetyczny, mogą mieć różną formę choroby. Podejrzewa się, że geny odpowiedzialne u jednych chorych za typową postać ch.P., u innych osób mogą być podłożem niejasnych dla lekarzy przypadków depresji, zaburzeń wegetatywnych, czy otępienia.
- Prowadzone są badania laboratoryjne dające w przyszłości możliwość genetycznego leczenia ch.P. przy pomocy nośników prawidłowych genów wprowadzanych do chorych miejsc w mózgu pacjenta.
