Objawy
- kaszel
- osłabienie
- łatwe męczenie się i duszność
- stany podgorączkowe
- zmiany rumieniowate na skórze podudzi, obrzęk stawów, zwykle skokowych
Przyczyny
Nie są znane, prawdopodobnie na skutek zaburzeń na tle immunologicznym dochodzi do tworzenia ziarniaków (najczęściej w płucach i sąsiednich węzłach chłonnych, rzadziej w wątrobie, jądrach i innych narządach).
Przebieg
Jest zwykle łagodny, w większości przypadków dochodzi do samowyleczenia.
Ryzyko zachorowania
Chorują zwykle osoby młode, pomiędzy 20. a 40. rokiem życia.
Możliwe powikłania
- znaczne ograniczenie wydolności organizmu
- włóknienie płuc
- niewydolność oddechowa
Diagnostyka
Badanie radiologiczne klatki piersiowej; oznaczenie OT (w sarkoidozie jest ujemny), bronchoskopia m.in. z biopsją śluzówki oskrzela lub przezoskrzelową biopsją płuca i przezoskrzelową biopsją węzłów chłonnych, dobowa zbiórka moczu w celu pomiarów wydalania wapnia (jest podwyższone). W razie braku możliwości rozpoznania wykonuje się mediastinoskopię (po nacięciu klatki piersiowej wzdłuż mostka chirurg pobiera próbki węzłów chłonnych ze śródpiersia do badań pod mikroskopem). Ocenia się wydolność płuc, wykonując spirometrię oraz gazometrię w spoczynku i przy wysiłku. Ponadto należy ocenić narząd wzroku oraz mięsień sercowy.
Leczenie
W większości przypadków choroba nie wymaga leczenia. W bardziej zaawansowanych stadiach konieczne jest leczenie sterydami, w razie nieskuteczności terapia lekami immunosupresyjnymi.
