Obecność wady genetycznej nie zawsze pociąga za sobą wystąpienie objawów choroby Takahary. Jednak tym, co powinno zwrócić szczególną uwagę i zaniepokoić są tworzące się na podudziach lub jamie ustnej owrzodzenia. U niektórych pacjentów, schorzeniu towarzyszy infekcja, zaatakowane mogą zostać zęby oraz dziąsła, co może doprowadzić do przedwczesnej utraty zębów. Czasem zmiany widoczne są na języku (martwica) bądź migdałkach.
Obok analizy dolegliwości akatalazję potwierdza się pokrywając zajęte miejsce nadtlenkiem wodoru. Nie wytrącenie się tlenu i zabarwienie zmiany na brunatny kolor nie pozostawia wątpliwości. Podstawą leczenia jest oczyszczenie zajętych miejsc, co pozwala zniwelować rozwój bakterii przyczyniających się do powstawania owrzodzeń. Następnie każdy pacjent powinien ściśle przestrzegać wszystkich zasad dbania o higienę osobistą. Niekiedy leczenie uzupełnia się o antybiotyki.
Choroba Takahary została po raz pierwszy opisana przez japońskiego otolaryngologa w 1948 roku.
