Ziarnica rozwija siê bardzo d³ugo bez ¿adnych objawów, ale tak¿e przerzuty poza uk³ad limfatyczny (uk³ad ch³onny) nastêpuj± bardzo pó¼no. Dziêki temu, nawet w zaawansowanym stadium, s± du¿e szanse na wyleczenie.
Czê¶ciej na ziarnicê z³o¶liw± choruj± mê¿czy¼ni. Szczyt zachorowañ obserwuje siê miêdzy 18. a 25. oraz 50. a 55. rokiem ¿ycia. W grupie ryzyka znajduj± siê tak¿e osoby z czêstymi infekcjami wirusowymi, z przypadkami ziarnicy u krewnych pierwszego stopnia, chorych na AIDS, cierpi±ce na przewlek³± immunosupresjê.
Objawy
Choroba d³ugo rozwija siê bezobjawowo. Jej symptomami s±: powiêkszone wêz³y ch³onne szyjne, nadobojczykowe, w do³ach pachowych, w ¶ródpiersiu, gor±czka (niekiedy wystêpuje okres z gor±czk± na zmianê z okresem bezgor±czkowym), pocenie siê nocne, du¿y spadek cia³a w ci±gu pó³ roku, os³abienie, czasem bóle ko¶ci, ¶wi±d skóry.
Diagnostyka
Rozpoznanie ziarnicy z³o¶liwej jest mo¿liwe tylko poprzez badanie histopatologiczne pobranego w ca³o¶ci wêz³a ch³onnego. Je¶li wêz³y ch³onne s± wewn±trz jamy brzusznej lub klatki piersiowej koniczne jest pobranie wycinków drog± operacyjn±. Dodatkowo wykonuje siê badania rentgenowskie, tomografiê komputerow± klatki piersiowej i jamy brzusznej, a tak¿e badania laboratoryjne (morfologia krwi obiegowej, wybrane parametry biochemiczne surowicy krwi).
Leczenie
W zale¿no¶ci od stadium zaawansowania, w leczeniu ch³oniaka Hodgkina stosuje siê ró¿ne metody terapeutyczne, obejmuj±ce chemioterapiê i radioterapiê lub po³±czenie obu tych metod.
