Fałszywe rozpoznanie choroby Parkinsona
Błędy diagnostyczne mogą być związane z omyłkowym uznaniem pewnych objawów za parkinsonowskie.
Zdarza się to w następujących chorobach, które mogą być skutecznie leczone inaczej niż choroba Parkinsona:
Drżenie samoistne
W tym schorzeniu drżenie ma inne cechy charakterystyczne i często występuje rodzinnie. Początek choroby możliwy jest w każdym wieku. Najważniejsze leki stosowane w tej chorobie to propranolol, clonazepam, mizodin, toksyna botulinowa.
Dystonia
Choroba ta występuje zarówno dziedzicznie jak i sporadycznie (nie rodzinnie). Głównym jej objawem są niezależne od woli kurcze mięśni, powodujące nieprawidłowe ułożenie różnych części ciała, drżenie, niesprawność. Wymaga innego leczenia. Zależnie od postaci dystonii, stosuje się różne rodzaje leków, często przeciwwskazane w ch.P.
Depresja
Schorzenie psychiczne, będące częścią obrazu tak zwanej choroby afektywnej. Główne objawy to smutek, brak aktywności i odczuwania przyjemności, zaniedbywanie siebie. Mylące jest to, że (1) depresja i ch.P. mają wiele cech wspólnych oraz to, że (2) depresja często współistnieje z ch.P. Leczenie depresji powinien prowadzić specjalista psychiatra.
Zmiany zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa
Zwalniają ruch, zaburzają chód, zmieniają syletkę ciała i ułożenie rąk, pogarszają ogólną sprawność. Mogą być zarówno pomylone z ch.P. jak i maskować objawy parkinsonowskie. Choroba Parkinsona przyspiesza zmiany zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa.
Niedoczynność tarczycy
Powoduje spowolnienie ruchów, zwolnienie myślenia i objawy depresji. Najważniejsze dla rozpoznania jest oznaczenie poziomu hormonów tarczycy we krwi. Leczenie musi być nastawione na przyczynę choroby.
