Liszajcem można się zakazić poprzez bezpośredni kontakt z chorym lub jego rzeczami. Szczególnie dotyka dzieci w wieku 2-6 lat uczęszczające do żłobków i przedszkoli. Liszajec atakuje skórę twarzy, rzadziej rąk i szyi.
O zakażeniu liszajcem świadczą charakterystyczne pęcherze wypełnione wodnistą cieczą, które pękają tworząc miodowe strupy. Zmianom towarzyszy świąd oraz niewielki ból oraz powiększenie pobliskich węzłów chłonnych. Obszar zainfekowanej skóry może się powiększać.
W przypadku małych zmian stosuje się leczenie miejscowe. Stosuje się kremy i maści antybiotykowe, emulsje i aerozole oraz środki odkażające (woda utleniona). Lekarz może także zalecić stosowanie antybiotyków.
Przy większych lub rozsianych zmianach lekarz może zlecić przeprowadzeni badań bakteriologicznych i zlecić terapię ogólną. Zazwyczaj zmiany znikają bardzo szybko.
W przypadku zakażenia liszajcem zakaźnym bardzo istotna jest dbałość o higienę, częsta zmiana ubrań oraz unikanie ciepłych i wilgotnych pomieszczeń. Należy używać tylko swojego ręcznika. Natomiast dzieci zarażone liszajem nie powinny kontaktować się z innymi dziećmi.
Czytaj także: