"Możliwe że protoplasta SARS-CoV-2 'wskoczył' na ludzi, uzyskując nowe cechy genomowe poprzez adaptację podczas niewykrytej transmisji między ludźmi" - napisali autorzy badania, opublikowanego w Nature Medicine. W takim przypadku wirus, gdy już uzyskał dostęp do ludzkich komórek, mógł zacząć do woli rozprzestrzeniać się między nami, aż doprowadził do epidemii.
Naukowcy analizując kod genetyczny wirusa, w tym ten jego fragment, który odpowiada za wiązanie się z receptorami ludzkimi, są pod wrażeniem skuteczności tego rozwiązania. Koronawirus przyczepia się do receptorów u człowieka za pomocą receptora wiążącego znajdującego się w tzw. białku szczytowym i to tak skutecznie i w taki sposób, że może być tylko dziełem natury, a nie manipulacji laboratoryjnych - piszą naukowcy.
Zespół badaczy zaproponował dwie prawdopodobne hipotezy powstania SARS-CoV-2. Jedna z nich mówi, że być może powstał w wyniku naturalnej selekcji u zwierzęcego gospodarza, zanim przeniósł się na ludzi. Przebadano tym celu m.in. genomy koronawirusów, występujących u nietoperzy i łuskowców i chociaż istnieje olbrzymie genetyczne podobieństwo między tymi patogenami, to jednak nie pokrywają się w stu procentach.
Druga hipoteza, wysnuta przez badaczy, to trop "ludzki". A co, jeśli koronawirus już od dawna krążył między nami, a my nic o tym nie wiedzieliśmy? Może było tak, że dawno temu wirus przeniósł się ze zwierzęcia na człowieka i przez jakiś czas przemieszczał się między ludźmi bez specjalnego rozgłosu.
W tym scenariuszu koronawirus, w wyniku stopniowych zmian ewolucyjnych, na przestrzeni lat, a może dziesięcioleci, ostatecznie zyskuje zdolność szybkiego przemieszczania się między ludźmi i wywoływania poważnych i zagrażających życiu chorób
- napisał na swoim blogu dyrektor Narodowego Instytutu Zdrowia Francis Collins.
Na razie to dopiero hipotezy. Naukowcy na całym świecie głowią się nad odpowiedzią na pytanie, jak, gdzie, skąd i dlaczego SARS-CoV-2 wywołał pandemię.
Autorami artykułu w Nature Medicine pt. "The proximal origin of SARS-CoV-2" są Kristian Andersen z Scripps Research Institute, Robert F. Garry z Tulane University, Edward Holmes z Uniwersytetu w Sydney, Andrew Rambaut z Uniwersytetu w Edynburgu oraz W. Ian Lipkin z Columbia University w USA.
Autorami badań nad genomem łuskowca (hipotetycznego pośrednika w przenoszeniu wirusa) są między innymi: Tommy Tsan-Yuk Lam, Yi-Gang Tong z The University of Hong Kong oraz Beijing z University of Chemical Technology w Pekinie.
Źródło: ScienceAlert.com, Nature Medicine, Nature,
