Komora hiperbaryczna – opis zabiegu
Terapia hiperbaryczna pozwala na skuteczne dostarczanie tlenu do tkanek organizmu. Jest to spowodowane tym, że pod wysokim ciśnieniem tlen łatwiej przenika do komórek organizmu. Co więcej, podczas terapii w komorze hiperbarycznej tlen przenika w głąb organizmu nawet w miejscach, które nie są ukrwione, co jest niemożliwe w atmosferze normalnego ciśnienia.
Na skutek korzystania z komory hiperbarycznej zwiększa się stężenie tlenu przede wszystkim we krwi, ale również w limfie i płynie mózgowo-rdzeniowym. Z tego względu terapia wpływa na poprawę przepływu krwi w mózgu, poprawę dotlenienia organizmu, poprawę koncentracji oraz poprawę jakości snu.
Zabiegi hiperbaryczne są przeprowadzane w komorach jedno- lub wieloosobowych. Przed zabiegiem pacjent musi rozebrać się do bielizny lub przebrać się w wygodną koszulkę oraz spodenki. Podczas zabiegu pacjent siedzi lub leży w komorze i wdycha czysty tlen.
Na początku w komorze panuje normalne ciśnienie, a gdy pacjent zajmie swoje miejsce, ciśnienie jest stopniowo zwiększane, aż do osiągnięcia wymaganego poziomu. Zalecane ciśnienie jest sprawą indywidualną i zależy od stanu zdrowia. Zabieg trwa zazwyczaj około 45 minut. Aby osiągnąć pożądane efekty, konieczne jest regularne poddawanie się zabiegom. Kosz pojedynczego zabiegu to, w zależności od miasta oraz gabinetu, około 150 – 350 złotych.
Komora hiperbaryczna – wskazania do zabiegów
Najważniejszym wskazaniem do przeprowadzenia terapii w komorze hiperbarycznej są różnego rodzaju choroby wynikające z nieprawidłowego przebiegu procesów fizjologicznych. Terapię zaleca się między innymi w przypadku:
- Chorób o podłożu autoimmunologicznym
- Chorób układu nerwowego
- Stanów zapalnych
- Chorób układu krążenia
- Grzybicy
- Trudno gojących się ran i zmian skórnych
- Chorób skóry (takich jak łuszczyca, trądzik, wysypki, rumień, AZS)
- Anemii
- Niewydolności żylnej
- Cukrzycy
- Owrzodzeń
- Oparzeń
- Martwicy
- Reumatyzmu
- Ropni
- Odleżyn
- Obrzęków
Terapia tlenem, połączona ze stosowaniem antybiotykoterapii, przyspiesza gojenie ran powstałych na skutek zabiegów chirurgicznych. Co więcej, zabiegi w komorze hiperbarycznej zmniejszają ryzyko martwicy po przeszczepach i mogą być stosowane w leczeniu zaburzeń płodności, depresji oraz przewlekłych bólów głowy. Zabiegi polecane są również osobom, które skarżą się na ciągłe zmęczenie i osłabienie organizmu, a także cierpią na zaburzenia potencji.
Dodatkowo, metodę hiperbaryczną można stosować profilaktycznie, gdyż wpływa ona pozytywnie na cały organizm. Przede wszystkim dzięki temu, że terapia pobudza komórki macierzyste, przyspiesza ona regenerację komórek i wpływa na poprawę ich odżywienia. Poza tym, zabiegi w komorze opóźniają procesy starzenia zachodzące w organizmie. Z terapii w komorze mogą korzystać także osoby, które starają się zrzucić zbędne kilogramy.
Tlenoterapię poleca się także sportowcom. Terapia w komorze hiperbarycznej wpływa na poprawę wydolności organizmu, znacznie skraca czas, jaki jest potrzebny na regenerację organizmu, zmniejsza ewentualne obrzęki i zapobiega powstawaniu tak zwanych zakwasów. Regularne korzystanie z komory sprawia również, że skraca się czas rekonwalescencji po przebytych urazach i kontuzjach sportowych.
Komora hiperbaryczna – skutki uboczne zabiegu
Mimo tego, że zabiegi w komorze hiperbarycznej są bezpieczne i nie wiąże się z nimi duże ryzyko wystąpienia efektów ubocznych, u niektórych pacjentów po skorzystaniu z komory pojawiają się takie dolegliwości jak ból głowy, zmęczenie oraz wymioty. Takie dolegliwości są zwykle spowodowane zbyt długim pobytem w komorze albo zastosowaniem zbyt wysokiego ciśnienia.
Terapia w komorze hiperbarycznej jest skuteczna w przypadku wielu schorzeń, niestety jednak nie jest to metoda, którą może stosować każdy. Przeciwwskazania do korzystania z komory hiperbarycznej to przede wszystkim:
- Gorączka
- Krwotoki
- Choroby uszu
- Choroby zatok
- Stan zapalny nerwu wzrokowego
- Niektóre schorzenia płuc.
Z zabiegów w komorze hiperbarycznej nie mogą korzystać osoby z wszczepionym rozrusznikiem serca, pacjenci, u których przeprowadzane były operacje w obszarze klatki piersiowej, a także kobiety ciężarne.
