Rzęsistek pochwowy i rzęsistkowica - próba definicji
Rzęsistkowica jest chorobą pasożytniczą ludzkich dróg rodnych dotykającą zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Jej sprawcą jest rzęsistek pochwowy, jednokomórkowy pierwotniak reprezentujący grupę wiciowców. Rzęsistek najczęściej zagnieżdża się w pochwie i cewce moczowej, choć u panów można go spotkać również w gruczole krokowym. Choroba atakuje przedstawicieli obu płci, specyfika budowy dróg rodnych sprawia jednak, że rzęsistkowica znacznie częściej występuje u kobiet.
Rzęsistek pochwowy - przyczyny choroby
Choć rzęsistkowica najczęściej przenosi się drogą płciową, a tym samym za źródło zakażenia uważa się przede wszystkim chorego partnera, należy mieć świadomość tego, że nie mówimy tu wcale o regule, od której nie ma wyjątków. Zarazić można się także od osoby, z którą nie utrzymuje się kontaktów seksualnych, źródłem problemu okazują się bowiem używane wspólnie środki higieny intymnej oraz bielizna. Rzęsistek pochwowy pojawia się także w toaletach publicznych i na basenach.
Rzęsistek pochwowy - objawy choroby
Rzęsistkowica ciągle jest zaliczana do chorób, o których mówi się ze skrępowaniem. Dzieje się tak dlatego, że jej znakiem rozpoznawczym są objawy, które można określić jako wyjątkowo krępujące. U kobiet najczęściej mamy do czynienia w takim przypadku z obfitymi upławami o pienistej konsystencji z towarzyszącym im zazwyczaj nieprzyjemnym zapachem. Wtóruje im pieczenie oraz swędzenie, które dotyczy zarówno pochwy, jak i sromu, a także silny ból. Ten pojawia się przeważnie podczas oddawania moczu, choć występuje również podczas prób współżycia.
U panów pierwszym sygnałem świadczącym o tym, że organizm ma problemy jest biały wyciek z cewki moczowej budzący skojarzenie z kobiecymi upławami. Do tego dochodzi zwykle pieczenie narządów płciowych oraz ból o dużym nasileniu pojawiający się podczas oddawania moczu. Rzęsistkowica zwykle potrzebuje około trzech dni na ujawnienie się, warto mieć przy tym świadomość tego, że panowie mogą być nosicielami choroby nawet, jeśli nie mają świadczących o niej objawów.
Rzęsistek pochwowy - diagnostyka
Diagnostyka rzęsistkowicy odbywa się w gabinecie lekarskim. Jej objawy są zbliżone do tych, jakimi charakteryzuje się wiele innych chorób przenoszonych drogą płciową, stąd też lekarz nie podejmuje leczenia zanim nie pobierze wymazu z pochwy lub z cewki moczowej. To proste badanie pozwala na stwierdzenie przyczyny zakażenia i opracowanie najlepszych metod radzenia sobie z nim. Należy przy tym pamiętać, że nawet, jeśli choruje tylko jeden z partnerów, leczenie musi dotyczyć obojga, drugi najprawdopodobniej jest bowiem nosicielem choroby.
Rzęsistek pochwowy - przebieg choroby
Rzęsistkowica jest znana w dwóch formach - ostrej oraz przewlekłej. Przebieg ostry jest rzadziej spotykany i przybiera formę plamistego zapalenia pochwy, zapalenia sromu i cewki moczowej u kobiet oraz zapalenia żołędzi, cewki moczowej oraz prostaty u mężczyzn. Jeśli objawy zostaną zlekceważone, choroba przechodzi w swoją formę przewlekłą.
Gdy rzęsistkowica ma formę przewlekłą, objawy zwykle pojawiają się tylko w pewnych okresach na przykład tuż przed i tuż po miesięcznym krwawieniu. Niestety, rzęsistkowica w takiej postaci w istotny sposób osłabia naturalną odporność pochwy. Skutkiem tego są inne infekcje, do których dochodzi ze znacznie większą łatwością.
Rzęsistek pochwowy – leczenie
Skuteczność leczenia jest uzależniona zarówno od szybkości reakcji, jak i od tego, czy w tym samym czasie poddaje się mu oboje partnerów. Najczęściej lekarz decyduje się na podanie pacjentom chemioterapeutyków o działaniu ogólnoustrojowym, stosowana jest przy tym tak zwana terapia uderzeniowa wiążąca się z podaniem w krótkim okresie dużych dawek leku. Leczenie zwykle przebiega prawidłowo, zaleca się jednak, aby po trzech tygodniach od jego rozpoczęcia poddać się kontroli w celu upewnienia się, że doszło do wytępienia rzęsistka. Jeśli taka metoda zawiedzie, co zdarza się niezwykle rzadko, lekarz decyduje się na zastosowanie antybiotykoterapii
Rzęsistkowica – profilaktyka
Profilaktyka rzęsistkowicy obejmuje:
- wstrzemięźliwość seksualną,
- troskę o odpowiednie zabezpieczenie podczas stosunku,
- dbanie o higienę intymną,
- dbanie o czystość sanitariatów.
To również może cię zainteresować:
