Hipertensjolog - co to za specjalność lekarska?
Hipertensjolog zajmuje się profilaktyką, diagnostyką oraz leczeniem nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie tętnicze to współcześnie niezwykle rozpowszechniona dolegliwość. To wręcz choroba cywilizacyjna, odpowiedzialna za obniżenie jakości życia oraz śmierć tysięcy osób. Według szacunków lekarzy z nadciśnieniem tętniczym zmaga się już ponad 10 mln Polaków. To złożona i trudna do leczenia przypadłość, towarzysząca ponadto wielu chorobom, w tym chorobom nerek czy serca, a ponadto jest schorzeniem, które lubi powracać.
Hipertensjologia, jako oddzielna specjalność medyczna, została wprowadzona w 2006 roku przez ówczesnego ministra zdrowia, na wniosek Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Specjalizacja trwa dwa lata i jest dostępna dla lekarzy posiadających drugi stopień specjalizacji z chorób wewnętrznych oraz pediatrii.
Leczenie nadciśnienia tętniczego wiąże się ze znajomością kilku różnych dziedzin wiedzy medycznej, ponieważ jest to schorzenie o charakterze kardiologicznym, endokrynologicznym oraz nefrologicznym. Zatem konieczna jest wiedza, łącząca te trzy, co najmniej, specjalności. Tego typu wiedzą dysponuje hipertensjolog.
Większość przypadków nadciśnienia tętniczego leczą lekarze opieki podstawowej, interniści. Jeżeli natomiast choroba rozwija się w powiązaniu z innymi schorzeniami, np. kardiologicznymi, leczeniem takiego pacjenta zajmuje się zwykle kardiolog. Istnieje jednak grupa pacjentów, u których rozwija się tzw. nadciśnienie oporne, gdzie - mimo wdrożenia odpowiedniego leczenia lekami na nadciśnienie - ciśnienie krwi nadal utrzymuje się na zbyt wysokim poziomie. Tutaj do procesu leczenia włącza się hipertensjolog.
Hipertensjolog może w takich wypadkach zastosować rozwinięte metody diagnostyczne, aby znaleźć przyczynę szczególnej oporności na leczenia danego przypadku chorobowego. W takich wypadkach szuka się pierwotnej przyczyny nadciśnienia tętniczego i podejmuje leczenie przyczynowe. Do poradni hipertensjologa trafiają więc najcięższe przypadki choroby:
- osoby z nadciśnieniem wtórnym, opornym na leczenie,
- po udarach mózgu,
- z powikłaną cukrzycą,
- z niewydolnością nerek,
- kobiety w ciąży,
- pacjenci w podeszłym wieku.
Jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego? Nie ma na to prostej odpowiedzi. Zdaniem lekarzy w połowie przypadków winne są predyspozycje genetyczne, ale za drugą połowę zachorowań odpowiadamy my sami, a konkretnie styl życia, jaki prowadzimy.
Hipertensjolog a leczenie nadciśnienia tętniczego wtórnego
Prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi to u dorosłego człowieka 120/80 mm Hg. Nadciśnienie zaczyna się już wtedy, gdy ciśnienie skurczowe osiąga wartość 140 mm Hg, a rozkurczowe - 90 mm Hg.
Nadciśnienie tętnicze pierwotne ma źródło w naszej diecie i jej konsekwencjach - czyli w otyłości. Niewątpliwie to niewłaściwy sposób odżywania się, w tym nadmiar tłuszczu i soli, powoduje nasze kłopoty zdrowotne. Drugi powód to brak ruchu, który towarzyszy otyłości, a ponadto, w wielu przypadkach, jest związany z rodzajem pracy, którą wykonujemy lub z nawykami i stylem życia, jaki prowadzimy.
Nadciśnienie tętnicze pierwotne stanowi około 95-98 proc. przypadków i jest leczone głównie przez internistów. Pozostałe kilka procent przypadków nadciśnienia tętniczego to właśnie nadciśnienie wtórne, wymagające specjalistycznej i rozszerzonej diagnostyki. To jest właśnie domena hipertensjologa.
Co ważne, sporą grupę pacjentów hipertensjologa stanowią dzieci oraz młodzież. To pokłosie niezdrowego jedzenia z fast foodów oraz stylu życia młodzieży, spędzania większości czasu przed komputerem i braku intensywnego ruchu. Okazuje się, że osoby w wieku od 10 do 15 lat stanowią znaczącą grupę pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Wraz z wiekiem zwiększa się ryzyko rozwoju choroby i zagraża mężczyznom w średnim wieku oraz kobietom, szczególnie w okresie menopauzalnym oraz po menopauzie. W naszym kraju aż dwie trzecie starszych osób ma problemy z nadciśnieniem. Grupa osób, zagrożonych tym schorzeniem do już 25-30 proc. społeczeństwa. Nieleczone nadciśnienie tętnicze prowadzi do rozwoju chorób naczyniowo-sercowych, w tym miażdżycy,niewydolności serca, a także udaru mózgu.
