Seksuolog - gdy pojawiają się problemy w życiu intymnym. Kiedy wybrać lekarza, a kiedy innego terapeutę?

Seksuolog to specjalista, który daje wsparcie w wyjątkowo delikatnej materii. Jeśli ma pomóc, relacja z nim musi opierać się na zaufaniu i otwartości. Seksuolog bywa lekarzem, ale nie musi nim być. Jak wybrać odpowiedniego specjalistę?
Zobacz wideo

Seksuolog nie musi być lekarzem, chociaż seksuologia jest oficjalną specjalnością lekarską już od 1983 roku. Wybierając zatem seksuologa, któremu przecież niejednokrotnie powierzamy swoje intymne tajemnice, warto wiedzieć, jakie ma wykształcenie i związane z tym uprawnienia.

Seksuolog - lekarz czy psycholog?

Lekarz seksuolog musi mieć wykształcenie medyczne, uzyskać specjalizację z psychiatrii, psychiatrii dzieci i młodzieży, ginekologii i położnictwa lub interny, a dopiero potem zrobić dodatkową specjalizację szczegółową z seksuologii. Jest uprawniony do badania fizykalnego, zlecania badań laboratoryjnych i wystawiania recept. Jeśli jest przy okazji psychoterapeutą (czyli osobą mającą wykształcenie podyplomowe w tym kierunku i legitymującą się certyfikatem) może także prowadzić psychoterapię.

Psycholog seksuolog musi mieć ukończone magisterskie studia psychologiczne oraz studia podyplomowe z seksuologii. Do posługiwania się tytułem seksuologa konieczne jest jeszcze uzyskanie certyfikatu seksuologa klinicznego. Psycholog z wykształceniem seksuologicznym jest uprawniony do poradnictwa psychologicznego w tym zakresie. Jeśli jest psychoterapeutą to także do psychoterapii. Nie może jednak wystawiać recept, ani przeprowadzać badań fizykalnych.

Seksuolodzy zajmują się rozwojem seksualnym człowieka, zaburzeniami życia seksualnego, ich przyczynami i sposobami leczenia. Badają wpływ życia płciowego na wszelkie relacje międzyludzkie, zwłaszcza funkcjonowanie w rodzinie, a także zdrowie fizyczne i psychiczne. Nowoczesne podejście do leczenia zaburzeń seksualnych bazuje na ścisłym rozgraniczeniu normy i patologii seksualnej oraz położeniu nacisku na zasadniczą rolę, jaką odgrywa pojęcie układu partnerskiego (wzajemna akceptacja to podstawowy wyznacznik norm, czyli w uproszczeniu: to, co jest akceptowalne przez osoby w relacji i nikogo nie krzywdzi, oznacza normę). 

Seksuolog - analiza sytuacji to czasem za mało

Wraz z rozwojem medycyny i farmakologii, szczególnie pojawieniem się na rynku specyfików typu sildenafil, dylemat: psycholog czy lekarz, stał się znowu bardzo aktualny. Wiele problemów natury seksualnej okazało się mieć podłoże jak najbardziej zdrowotne (przykładowo: impotencji czasem sprzyja miażdżyca naczyń, a problem emocjonalny związany z zaburzeniami erekcji może być wtórny). Co więcej: takie leki pomagają pacjentom zdrowym fizycznie, ale z różnymi zahamowaniami i stanami lękowymi. Mogą być też bezpiecznie stosowane (chociaż pod nadzorem lekarza) u pacjentów chorych, bo lista bezwzględnych przeciwwskazań w takich terapiach nie jest tak duża, jak początkowo zakładano.

Seksuolog zwykle uzyskuje wcześniej tytuł lekarza medycyny w dziedzinie psychiatrii, ginekologii lub urologii. Zatem można liczyć na pomoc, gdy jednak mamy problemy zdrowotne, a trudności ze współżyciem wiążą się tylko z psychiką, czy też są spowodowane nieprawidłowym działaniem jakichś narządów.

Wizyta u seksuologa wymaga przełamania wstydu - przecież dotyczy najbardziej intymnej sfery życia. Przełamać się warto. Brak satysfakcji w życiu erotycznym przekłada się na funkcjonowanie w pracy, w rodzinie, odbija się na funkcjonowaniu organizmu.

Czytaj: Seks jest zdrowy

Seksuolog może pomóc osobom, ktore sądzą (niejednokrotnie niesłusznie), że ich życie seksualne odbiega od ogólnie przyjętych norm, nie akceptują swej orientacji seksualnej, mają nietypowe preferencje i zaburzenia identyfikacji płciowej (np. transseksualiści). Akceptacja i zrozumienie siebie jest podstawowym prawem i potrzebą człowieka.

Seksuolog - problemy, w których może pomóc

Jeśli trapi cię któryś z tych problemów, czas skonsultować się ze specjalistą:

  • wszelkie obawy związane z budową anatomiczną narządów płciowych,
  • zaburzenia erekcji (niepełna, zanikająca, brak erekcji),
  • zaburzenia wytrysku (przedwczesny, opóźniony, brak wytrysku),
  • zaburzenia popędu seksualnego (wzmożony, obniżony),
  • bolesne stosunki płciowe (dyspaurenia),
  • niemożność odbycia stosunku płciowego (o różnym podłożu, np. pochwica),
  • brak orgazmu (anorgazmia) lub trudności w jego osiągnięciu,
  • uzależnienie od seksu (seksoholizm),
  • brak akceptacji (lub trudności z określeniem) swojej orientacji seksualnej,
  • problemy z tożsamością płciową (transseksualizm).
     

Urolog, dentysta, flebolog i inni, czyli ABC specjalności lekarskich

Więcej o: