Seksuolog nie musi być lekarzem, chociaż seksuologia jest oficjalną specjalnością lekarską już od 1983 roku. Wybierając zatem seksuologa, któremu przecież niejednokrotnie powierzamy swoje intymne tajemnice, warto wiedzieć, jakie ma wykształcenie i związane z tym uprawnienia.
Lekarz seksuolog musi mieć wykształcenie medyczne, uzyskać specjalizację z psychiatrii, psychiatrii dzieci i młodzieży, ginekologii i położnictwa lub interny, a dopiero potem zrobić dodatkową specjalizację szczegółową z seksuologii. Jest uprawniony do badania fizykalnego, zlecania badań laboratoryjnych i wystawiania recept. Jeśli jest przy okazji psychoterapeutą (czyli osobą mającą wykształcenie podyplomowe w tym kierunku i legitymującą się certyfikatem) może także prowadzić psychoterapię.
Psycholog seksuolog musi mieć ukończone magisterskie studia psychologiczne oraz studia podyplomowe z seksuologii. Do posługiwania się tytułem seksuologa konieczne jest jeszcze uzyskanie certyfikatu seksuologa klinicznego. Psycholog z wykształceniem seksuologicznym jest uprawniony do poradnictwa psychologicznego w tym zakresie. Jeśli jest psychoterapeutą to także do psychoterapii. Nie może jednak wystawiać recept, ani przeprowadzać badań fizykalnych.
Seksuolodzy zajmują się rozwojem seksualnym człowieka, zaburzeniami życia seksualnego, ich przyczynami i sposobami leczenia. Badają wpływ życia płciowego na wszelkie relacje międzyludzkie, zwłaszcza funkcjonowanie w rodzinie, a także zdrowie fizyczne i psychiczne. Nowoczesne podejście do leczenia zaburzeń seksualnych bazuje na ścisłym rozgraniczeniu normy i patologii seksualnej oraz położeniu nacisku na zasadniczą rolę, jaką odgrywa pojęcie układu partnerskiego (wzajemna akceptacja to podstawowy wyznacznik norm, czyli w uproszczeniu: to, co jest akceptowalne przez osoby w relacji i nikogo nie krzywdzi, oznacza normę).
Wraz z rozwojem medycyny i farmakologii, szczególnie pojawieniem się na rynku specyfików typu sildenafil, dylemat: psycholog czy lekarz, stał się znowu bardzo aktualny. Wiele problemów natury seksualnej okazało się mieć podłoże jak najbardziej zdrowotne (przykładowo: impotencji czasem sprzyja miażdżyca naczyń, a problem emocjonalny związany z zaburzeniami erekcji może być wtórny). Co więcej: takie leki pomagają pacjentom zdrowym fizycznie, ale z różnymi zahamowaniami i stanami lękowymi. Mogą być też bezpiecznie stosowane (chociaż pod nadzorem lekarza) u pacjentów chorych, bo lista bezwzględnych przeciwwskazań w takich terapiach nie jest tak duża, jak początkowo zakładano.
Seksuolog zwykle uzyskuje wcześniej tytuł lekarza medycyny w dziedzinie psychiatrii, ginekologii lub urologii. Zatem można liczyć na pomoc, gdy jednak mamy problemy zdrowotne, a trudności ze współżyciem wiążą się tylko z psychiką, czy też są spowodowane nieprawidłowym działaniem jakichś narządów.
Wizyta u seksuologa wymaga przełamania wstydu - przecież dotyczy najbardziej intymnej sfery życia. Przełamać się warto. Brak satysfakcji w życiu erotycznym przekłada się na funkcjonowanie w pracy, w rodzinie, odbija się na funkcjonowaniu organizmu.
Czytaj: Seks jest zdrowy
Seksuolog może pomóc osobom, ktore sądzą (niejednokrotnie niesłusznie), że ich życie seksualne odbiega od ogólnie przyjętych norm, nie akceptują swej orientacji seksualnej, mają nietypowe preferencje i zaburzenia identyfikacji płciowej (np. transseksualiści). Akceptacja i zrozumienie siebie jest podstawowym prawem i potrzebą człowieka.
Jeśli trapi cię któryś z tych problemów, czas skonsultować się ze specjalistą:
Urolog, dentysta, flebolog i inni, czyli ABC specjalności lekarskich